293
de plaats van de „mundartliche Sprechform" werd namelijk
aansluitende aan de instructie van de topografische dienst -weer
de „ortsübliche Schreibweise" ingevoerd.
In dit verband valt ook nog de regeling te vermelden in het kan
ton Graubünden. Deze instructie van 20 juli 1934 vormt een zeer
waardevolle bijdrage. Het kwam er op neer, dat de in de schrijftaal
reeds bestaande schrijfwijzen behoorden behouden te blijven, voor
zover ze te bestemder plaatse zo bekend waren.
Op initiatief van de „Allgemeine Geschichtsforschende Gesell-
schaft der Schweiz" gaf de Eidgenossige Vermessungsdirektion in
1937 aan Dr. G. Sal a din de opdracht tot het samenstellen van
Grundsatzen für die Erhebung und Schreibweise der Lokalnamen (als
Ausführungsbestimmungen des Eidgen. Justiz- und Polizeideparte-
ments zu einem Bundesratsbeschluss über die Erhebung und Schreib
weise der Orts- und Lokalnamen bei Grundbuchvermessungen vom
22.Februar 1938) (zie bijvoegsel III).
Het beslissende artikel van deze Grundsatze luidde:
De „Allgemeine Geschichtsforschende Gesellschaft" gaf in
1937 aan het Eidg. Justiz- und Polizeidepartement te kennen
dat de grondbeginselen van Sal a din een belangrijke bijdrage
leverden voor de juiste schrijfwijze van de namen. In het bijzonder
wees men op de ongewenste toestand, dat tot nu toe de namen in
het ene kanton hoofdzakelijk „schriftsprachlich" (b.v. Leibens-
berg, Weingarten) in een ander „in der Mundart" (Libensberg,
Wingert) en in een derde soms „schriftsprachlich", soms „mund-
artlich" (Weingarten, Wingert) op de plans werden geschreven.
Men wees er o.a. op dat het schrijven van de namen aan een ver
menging van dialect en schrijftaal leed. Een goede toestand kon
slechts verkregen worden door uit te gaan van de „Sprechform",
zoals die in de mond van het volk leeft.
De grondbeginselen van Saladin hadden uitsluitend betrekking
op het Duits sprekende deel van Zwitserland. Analoge regels
werden ontworpen voor de delen waar een andere taal werd ge
sproken. Daarna werd de kantons officieel verzocht hun mening
kenbaar te maken. Acht van de vijf en twintig waren het met
Saladin eens; één niet, terwijl de overige besluiteloos waren,
niet geantwoord hebben of andere voorstellen deden.
Het spreekt vanzelf dat op grond van deze uitspraken het
Ministerie van Justitie, waaronder in Zwitserland het kadaster
hoort, niet kon besluiten de regels van Saladin van kracht te
laten worden, ook al, omdat ze in tegenspraak waren met de voor
schriften van het Ministerie van Oorlog voor de topografische
dienst. Dit zou pas tien jaar later geschieden.
Saladin heeft reeds jaren in vaktijdschriften en dagbladen
Für die Schreibweise der sogenannten Flurnamen (das heisst aller
Orts- und Regionalnamen mit Ausnahme der durch gesetzliche Ver-
ordnungen festgelegten) muss die wi Volksmund lebende Sprechform.
massgebend sein.
