297
Akademy ingestelde „Toponymysk Wurkforban" onder leiding
van Prof. dr. J. H. Brouwer voor de eerste maal bijeen. Van 1949
af liet zij elk jaar een publikatie verschijnen, Fryske Plaknammen,
waarvan in 1956 nr. VIII het licht zag. (106)
Studies van Slicher van Bath (107) en Naarding (108)
bevatten een rijk materiaal, waarvoor van vele zijden belangstelling
werd getoond. Stelling X van de dissertatie van Naarding luidt:
Van de studie van Schönfeld (109) was al spoedig een herdruk
nodig. In 1945 en 1946 verschenen na de dood van de grote geleerde
Dr. W. de Vries twee boeken. (110, m)
De dialectgeografie deed de toponymie van koers veranderen.
Maar ook kan men tegenwoordig geen naamkunde bedrijven zonder
het werk van de bodemkundige. Edelman (112) deelt mede dat
Oosting (zie (113) de wegbereider is geworden voor de moderne
bodemkaartering van Nederland. De Stichting voor bodemkarte-
ring volbrengt thans met een grote staf van medewerkers wat
Oosting op eigen kracht heeft nagestreefd. O os tings conceptie
was het bodemonderzoek op de brede basis van geologie, land
schapsgeschiedenis, archeologie, volkskunde, landbouw en economie
te plaatsen. De bodemkaartering werpt een nieuw licht op de
ontginnings- en bewoningsgeschiedenis van ons land en heeft
tevens onvermoede mogelijkheden geschapen voor de toponymie.
De meeste toponymische publikaties van Prof. Edelman en zijn
medewerkers zijn opgenomen in de jaarlijks verschijnende uit
gaven van de Stichting. (1x4)
In haar dissertatie (115) wijdt Dr. Joh. C. Daan een uitvoerig
hoofdstuk aan plaats- en veldnamen. Maar de beste boeken zijn
die van Schönfeld (zie (14) en (22) Het verschijnen van derge
lijke wetenschappelijke werken doet hopen, dat de grote achter
stand die Nederland volgens Dr. Karsten (116) op toponymisch
terrein heeft, zal verdwijnen.
Dat er een achterstand bestaat, is ook te zien aan onze landmeet
kundige litteratuur, want in tegenstelling met onze Duitse en
Zwitserse collega's, die betrekkelijk veel over de samenhang tussen
kadaster, ruilverkaveling en toponymie hebben geschreven, is mij
geen Nederlandse landmeter bekend, die in het reeds meer dan
70 jaar oude Tijdschrift voor Kadaster en Landmeetkunde over de
toponymie iets heeft geschreven.
Door het ontstaan van het kadaster zijn vele veldnamen in
onbruik geraakt en verdwenen.
De oude handleiding voor de technische werkzaamheden van 1902
schreef nog voor, dat op het minuutplan de blokgrenzen (dat zijn
de grenzen van de gedeelten die verschillende plaatselijke benaming
dragen) met een oranje bies moesten worden aangegeven. (117) De
h.t.w. van 1938 geeft hieromtrent geen aanwijzingen. (118)
De spoedige vastlegging van de nog bestaande landnamen in Drente
en elders is van groot belang voor de geschiedenis van de streek waarin
ze voorkomen.
