3°9
Hoewel kan worden geconstateerd dat Ir. Nysingh het belang
van de naamgeving heeft ingezien, meen ik dat zijn poging toch
minder geslaagd is, aangezien elk verband tussen de gegeven namen
en de streek waarin de nieuwe boerderijen staan, ontbreekt.
Momenteel verrichten de op blz. 29 genoemde culturele vereni
gingen (de naam: Groninger Heerdencommissie wijst hierop) reeds
uitstekend en baanbrekend werk in diverse provincies.
Mocht de door mij voorgestelde commissie tot stand komen,
dan is voor haar ook een belangrijke taak weggelegd voor het
geven van adviezen op het gebied van de naamgeving van nieuw
te bouwen boerderijen in een ruilverkaveling. Naar ik hoop zullen
in de toekomst vele veldnamen terug te vinden zijn op de voorgevel
van de boerderij!
HOOFDSTUK IV
De Duitse landmeters hadden al vroeg belangstelling voor de
toponymie. Meer dan 400 jaar geleden werden veldnamen op
Duitse kaarten geschreven. Reeds in 1855 bestond in Baden een
voorschrift om deze ook op de kadasterkaarten te plaatsen en in
de registers in te schrijven.
In de laatste 50 jaar zijn diverse artikelen over de „Flurnamen"
in de Duitse landmeetkundige tijdschriften verschenen. Vele
schrijvers dringen op de zuivering van ingeslopen fouten aan. Zij
proberen vaak de veldnamen te verklaren en te verzamelen.
Menigmaal wordt de landmeters verweten dat zij zo vele namen
„verballhornt" hebben.
Een landmeter deelt uit zijn praktijk mede dat hij op een kadas-
terkaart de naam Bierpfad aantrof. (47) Op een oudere kaart stond
deze naam als Peerpfad vermeld. Dit was een dialectische schrijf
wijze voor Pferdepfad.
Dit voorbeeld zou in diverse landen met vele te vermeerderen
zijn. Rohkam (53) merkt op dat over de foutieve schrijfwijze van
de namen een hele litteratuur bestaat.
Wat is de oorzaak van deze onjuiste schrijfwijze De voor
naamste reden is m.i. dat de landmeter de mensen die de namen
gebruikten vaak niet goed heeft verstaan. (150) Dat is niet on
begrijpelijk, want meestal kwam de landmeter uit andere streken
Bij Alva's komst in de Nederlanden week hij uit naar Duitschland
en leerde aldaar den Prins van Oranje kennen. Hij trad in zijn dienst
en verrichtte vele geheime zendingen, ter inzameling van gelden, vooral
voor de soldij van het prinsenleger.
Tijdens de beroemde belegering van Leiden in 1574 en 1575 was
Van de Werff burgemeester in die stad en door zijn mannelijk gedrag
en opwekkenden invloed werd Leiden voor het Vaderland gespaard,
tot heilzaam voorbeeld van de zwaar geteisterde natie in dien tijd.
Op vele wijzen werd zijn nagedachtenis geëerd; op 3 October is nog
steeds het menu in de oude Sleutelstad: haringen met wittebrood en
hutspot.
NABESCHOUWING
