356
Van de 262 bladzijden, die het boek telt, bevatten slechts 51 de
eigenlijke tekst; de overige worden ingenomen zeer ten gerieve
van de lezer door niet minder dan 29 bijlagen en een zaakregister.
De drie hoofdstukken, waarin het is verdeeld, behandelen achter
eenvolgens het grondboek, het kadaster en het kadaster als officiële
registratie in de betekenis van par. 2, 2e lid van de G.B.O.
Aan dit alles gaat een inleiding vooraf, waarin ons iets wordt
medegedeeld over de ontwikkeling van het kadaster sinds de „grijze
oudheid", toen ook al behoefte bleek te bestaan aan vastlegging
en openbaarmaking van rechtsverhoudingen met betrekking tot
de grond en omtrent de geschiedenis van het Pruisische kadaster.
Pruisen was het eerste land van het Duitse Rijk, dat het grond
boeksysteem invoerde, niettegenstaande dit koninkrijk toen op
kadastraal gebied als een der achterlijkste landen beschouwd kon
worden, o.m. omdat de kadastrale kaarten van de zes oostelijke
provinciën voor 84% verkregen waren door kopiëring van reeds
bestaande, niet kadastrale, soms schetsmatig vervaardigde kaarten
van allerlei soort.
Opgemerkt moet worden, dat de schrijver bij deze beschouwingen
van het niet rotsvaste standpunt uitgaat, dat de aanwezigheid van
een kadaster een absolute voorwaarde is voor de invoering van een
(positief) openbaarmakingssysteem. Dat dit niet zo is blijkt reeds
duidelijk uit de inhoud van de ie afdeling van het eerste hoofdstuk,
waar het begrip „Grundstück" (grondboekperceel) ter sprake komt.
De schrijver geeft dan o.m. de volgende definitie: „Grundstück
in de betekenis van het grondboek (wel te onderscheiden van het
natuurlijke Grundstück) is een rechtseenheid, waarvan het bestaan
afhankelijk is van de wil van de eigenaar". Doch daar een wettelijke
definitie ontbreekt is grondboektechnisch een Grundstück „een
object, waarvoor in het grondboek een bijzondere plaats is in
geruimd".
We mogen hieruit concluderen dat grondboekperceel in wezen
een min of meer abstract, bij de gratie van de wetgever bestaand,
begrip is. Dat men er in de praktijk niet veel aan heeft en overi
gens hinkende op twee gedachten is overgegaan tot concreti
sering van het begrip (ook de schrijver doet dit als hij begint te
stellen dat „vaststelling van grondstukken gelijk is aan de individua
lisering van de voorwerpen, waarop de te boek te stellen rechten
betrekking hebben" en dat „een grondstuk een lichaam is, begrensd
door op de grenslijnen verticaal staande vlakken, resp. hun snij
lijnen"), doet niets af aan het feit dat een grondboekhouding zonder
de reële voorstelling, door het Kadaster aan het „Grundstück" ge
geven, zeer wel denkbaar is. Wat overigens in deze afdeling opvalt
is de constatering van het feit, dat in de bestaande constellatie
van een grondboekperceel slechts wijziging kan worden gebracht
door de wil van de rechthebbenden en dan nog alleen in drie ge
vallen: door vereniging van g.b.-percelen (er ontstaat dan een nieuw
g.b.-perceel als boekingseenheid), door toevoeging van een g.b.-
