317
onontgonnen grond De akkergrenzen zijn hier weer heel weinig
verplaatst. Verder westelijk vermoed ik geen gewan. Er zijn echter
(bewijsbaar) zoveel perceelscheidingen verdwenen, dat ik niets met
zekerheid durf te zeggen.
19. Halakkers7x1,5 roede. Een bevredigende reconstructie
wordt verkregen door uit te gaan van de gedachte dat het in het
westen schuin afgesneden akkergedeelte ten noorden van het gewan
niet tot het gewan heeft behoord.
20. Lage Hellewitten'. 7x2 roede.
21. Zuierlagen7 x 1,5 roede. De plaatselijke uitspraak Zoerloogn,
die wel verhollandst is tot Zuurlagen, moet begrepen worden als
Zuiderlagen (verg. het Duitse Sauerland). Ik kan echter niet goed
aannemen dat dit gewan het zuidelijkste van de oude es was.
22. Iewland(en) 17x2 roede. Twijfelachtig. De dwarslijn langs de
noordkant doet een gewan vermoeden; de reconstructie gelukt
dragelijk, maar de in beginsel enkelvoudige naam past niet recht.
Iwland=land met taxus (Duits: Eibe); later werd 't Iwland tot
Tiwland.
23. Tuinstukken 1:7x3 roede. Zeer zuidelijk.
24. Tuinstukken II: 7x3 roede. Enigszins twijfelachtig en niet
goed te bepalener zouden haast 2x7 akkers van 3 roede gelegen
kunnen hebben.
Samenvatting
De kaart stelt de uit 1832 stammende kadastrale kaart van de
Enter Es voor. De breedten van de hierop getekende groepen van
zeven akkers staan in eenvoudige verhouding tot elkaar.
Deze indeling wettigt de conclusie dat de oudste delen van de
Enter Es zijn ontgonnen door zeven deelgerechtigden en dat bij
deze onginning een „roede" is gebruikt van 5,25 m.
Een lijst van namen en afmetingen van de groepen van akkers
besluit het artikel.
The map represents the cadastral block plan, dating from 1832, of the
„Enter Es". The widths of the groups of seven fields, mapped on this plan,
are in a simple relative proportion. This proportion justifies the conclusion
that the oldest parts of the „Enter Es" have been reclaimed by seven per
sons, each entitled to a share. It seems that a „rod" of 5.25 m has been applied
to this reclamation. A list of the names and dimensions of these groups of
fields is to be found at the conclusion of the article.
