273
belang, dat gebaat is door een overal gelijke rechtsbedeling, in
enkele gevallen het privébelang van een enkeling te laten over
heersen door dit algemeen belang. Waarbij nog opgemerkt moet
worden dat ten aanzien van de grenslijnen op de kadastrale kaart
de geciteerde uitspraak van Naber niet met de feitelijke bestaande
toestand strookt.
Alle lijnen op die kaart die grenzen voorstellen, zijn de afbeel
dingen van iets dat bij de opmeting op het terrein aanwezig was en
aan de metende ambtenaar als een grens is aangewezen. Dit aan
wijzen blijkt niet uit een akte, maar wordt op de veldwerken (de
cijfergegevens van de opmeting) vermeld. Terwijl verder van elke
meting de eigenaren een kennisgeving krijgen met gelegenheid om
te reclameren als ze het met die meting niet eens zijn. Voor zover
nog op de kaarten grenslijnen voorkomen, afkomstig van de
oorspronkelijke kaartering van 1832, ontbreken veelal de cijfer
gegevens, maar er is gebleken dat ook toen de eigenaren bij de
metingen zijn gehoord en in elk geval vóór de definitieve vast
stelling van de plans gelegenheid kregen om één en ander te bezien
en casu quo te reclameren.
Zodat de invoering van de rechtskracht zonder voorafgaande
juridische vastlegging als daarjuist aanbevolen waarschijnlijk niet
al te veel kwalijke gevolgen voor een enkeling zal hebben.
Alleen moet wel worden gewezen op het feit dat op de kadastrale
plans een onbekend aantal perceelgrenzen voorkomt, die niet zijn
rechtsgrenzen, maar zgn. cultuurgrenzen die op de plans zijn ge
bracht terwille van de heffing der grondbelasting. Zodat het kan
voorkomen, dat een aantal aan elkaar grenzende kadastrale per
celen aan dezelfde eigenaar toebehoort, die dus die cultuurgrenzen
naar zijn behoefte op het terrein kan verleggen, zonder dat de kaart
ermede in overeenstemming wordt gebracht. En naar bij onderzoek
van de jurisprudentie over grensgeschillen is gebleken, geven juist
die cultuurgrenzen vaak aanleiding tot latere grensgeschillen,
omdat ze op een gegeven moment zonder terreinonderzoek door de
landmeter, door gebruik in een akte tot afscheiding van rechten
worden gemaakt, terwijl het perceel dat men wil overdragen
anders is begrensd.
Op deze kwalijke gevolgen van het bestaan van de cultuur
grenzen op de kaart is reeds dikwijls in woord en geschrift gewezen,
maar dit heeft geen ander resultaat gehad dan dat misschien de
ogen voor die gevolgen zijn geopend.
Zoals bekend is ook ondanks alle publikaties over het wets
ontwerp op de grensregeling van het tot stand komen van wettelijke
maatregelen geen sprake, waarschijnlijk wel in hoofdzaak omdat de
direct-belanghebbenden, de grondeigenaren en de hypotheek
houders, niet in beweging konden worden gebracht om als pressure-
group deze betrekkelijk eenvoudige maatregel van de wetgever af
te dwingen.
Zijn de vooruitzichten thans gunstiger om wel een ander resultaat
