17
Ook naar mijn oordeel is er meer dan voldoende reden voor het
bestaansrecht van dit aanvullende deel over de nog vigerende oude
Woningwet, omdat de overgang van de oude naar de nieuwe wet
geving niet abrupt, doch via een speciale Overgangswet vloeiend
zal verlopen. Gedurende deze overgangsfase, waarvan nog niet valt
te voorzien hoe lang ze zal duren, zal zowel van de oude als van de
nieuwe wetgeving gebruik gemaakt moeten worden.
Volkshuisvesting III is niet meer verzorgd door Mr. Van der
Drift, maar door de heren Dr. P. D. M. Pijnenburg en M. J. G. A.
Haringman. De commentaar op de Woningwet, de Wederopbouw-
wet en de Wet houdende voorlopige regeling in zake het Nationale
Plan en de streekplannen is van de hand van eerstgenoemde,
terwijl laatstgenoemde de financiële aspecten van de woningbouw
heeft behandeld.
Aan de commentaar gaat een 31 bladzijden tellende inleiding
van Prof. dr. S. O. van Poelje vooraf.
Volkshuisvesting III is geen algehele herbewerking van het werk
van Van der Drift; het vormt alleen een aanvulling op diens
standaardwerk. De begrijpelijke reden hiervoor is dat men het werk
van Van der Drift intact heeft willen laten; een nadeel van deze
opzet is wel, dat de gebruiker bij raadpleging steeds beide werken
moet naslaan, tengevolge waarvan hij min of meer gedwongen is de
uitvoerige en vaak door recente ontwikkelingen achterhaalde be
schouwingen over verouderde jurisprudentie van het tweede deel
door te nemen.
Naar mijn mening zou Volkshuisvesting III aanzienlijk aan
praktische bruikbaarheid hebben gewonnen, indien korte samen
vattingen over het recht dat bestond vóór 1948 waren voorafgegaan
aan de thans opgenomen beschouwingen. Het werk van Van der
Drift zou zijn waarde daarmee geenszins hebben verloren, omdat
het ook dan nog zou kunnen dienen voor een uitvoeriger bestudering
van de in het verleden plaatsgevonden ontwikkeling, ten behoeve
van hen die daarin geïnteresseerd zijn.
Niettemin moet erkend worden dat het een belangrijke en ver
heugende gebeurtenis is dat het zo bekende standaardwerk van
Van der Drift thans weer geheel ,,up to date" is.
Gaarne wil ik ten slotte nog enige opmerkingen over de inhoud
maken. Naar mijn mening is de beschouwing over het zo belangrijke
en na de oorlog zo sterk geëvolueerde artikel 43 der Woningwet
(blz. 70 en 71) wel erg summier gehouden. Met name mis ik een
gedegen behandeling van de, de laatste tijd zo belangrijk geworden,
combinatie van voorschriften ex artikel 43 met bijzondere rooi
lijnen en/of bouwverboden ten behoeve van saneringsplannen of
reconstructieplannen voor de bebouwde kernen.
Een en ander wordt slechts terloops aangeroerd wanneer de
schrijver melding maakt van het bekende K.B. Alkmaar van
8 september 1954. Eveneens moet worden geconstateerd en dit
staat hiermede in nauw verband dat geen melding wordt ge-
