baak. Bij de gebruikelijke typen instrumenten kan men de centi
meters op de baak aflezen en moet men de millimeters schatten.
Bij dit nieuwe instrument kan men daarentegen de millimeters af
lezen en de 0,1 millimeters schatten.
In hoeverre de nauwkeurigheid van de optische afstandmeting
hierdoor wordt verbeterd is het doel geweest van het onderzoek
dat in bovenstaand boekje wordt beschreven. Ter vergelijking
zijn dezelfde proefmetingen gedaan met de Wild RDS. Inderdaad
bleken de metingen met de DK-RV nauwkeuriger te zijn dan die
met de RDS. De standaardafwijking van een optisch gemeten
afstand blijkt ongeveer evenredig te zijn met het kwadraat van de
afstand en bedraagt op een afstand van 100 m voor de DK-RV
3,4 cm en voor de RDS 10 cm. De hoge nauwkeurigheid van de
DK-RV wordt echter alleen bereikt indien de metingen worden
gecorrigeerd voor systematische instrumentfouten, die door een
laboratoriumonderzoek moeten worden bepaald.
Hieruit blijkt dat de nauwkeurigheid van de optische afstand
meting met verticale baak gunstiger is dan in de litteratuur vaak
werd beweerd.
Tot dusverre werd het verschil in verticale refractie tussen de
lichtwegen van de boven- en onderdraad, als de belangrijkste
foutenbron beschouwd. Bij het hier uitgevoerde onderzoek bleek
daarentegen het verschil in refractie nauwelijks merkbaar te zijn,
indien men de onderdraad op minstens 1 m boven de grond instelt.
Het boekje begint met de beschrijving van het principe van de
optische afstandmeting en een opsomming van alle mogelijke
foutenbronnen. Vervolgens worden de proefmetingen, die zijn uit
gevoerd op afstanden variërend van 10 tot 120 m, nauwkeurig
beschreven. De instrumentele fouten en de correcties die men
hiervoor moet aanbrengen zijn in het volgende hoofdstuk behandeld.
Achtereenvolgens zijn onderzocht:
a. De verdeling op de baak.
b. De invloed van verdraaiing van de baak om de verticale as.
c. De nauwkeurigheid van de afstandsdraden.
d. De invloed van de centrale instellens op de afstandmeting.
e. De nauwkeurigheid van het reductie-systeem.
De verticale refractie wordt in een afzonderlijk hoofdstuk be
handeld.
Tenslotte wordt het uitgebreide waamemingsmateriaal aan een
statistisch onderzoek onderworpen en worden de standaardaf
wijkingen van de gemeten afstanden berekend. Het boekje wordt
besloten met een overzichtelijke samenvatting van de resultaten.
Het gehele onderzoek is buitengewoon systematisch en over
zichtelijk opgezet. Het is daarom des te meer te betreuren dat Dr.
Naguib Danial bij de berekening van de standaardafwijkingen (waar
het hele werk tenslotte om draait) onnodige benaderingen invoert.
De standaardafwijkingen worden in drie cijfers nauwkeurig
109
