Voor deze afwijkingen geldt:
RviI i RJi o,
waarin n het aantal intervallen is waarin de standaardranden ver
deeld zijn.
De fotocellen interpreteren het hoekverschil tussen overeenkom
stige strepen als een tijdsverschil en integreren deze verschillen over
de gehele omtrek. Wanneer de (fictieve) geïdealiseerde strepen van
beide verdelingen tegenover elkaar staan, dan wordt in tijdsmaat,
geregistreerd
R<tf^ O.
Na draaiing van de gekoppelde randen II en III om het getal
van het geïdealiseerde interval krijgt men telkens weer een nul
registratie, bij welke de randstrepen op rand III automatisch
worden aangebracht. Men is dus bij deze methode onafhankelijk van
de kwaliteit van de standaardranden. Het uitmiddelen van onregel
matigheden dat bij de gebruikelijke verdeelmachine plaats vindt
over de beperkte lengte van de periferieschroef is hier dus ge
perfectioneerd en uitgestrekt over de gehele omtrek van de rand.
z957 is een begin gemaakt met de proefnemingen, maar het
is niet bekend of deze geslaagd zijn en geleid hebben tot dit vol
komen nieuwe fabricageprocédé.
Iedere rand wordt voor de montage in de theodoliet, onderzocht
op een randbeproever die in beginsel bestaat uit twee armen die
een bepaalde instelbare hoek met elkaar maken, en aan de
uiteinden elk met twee nrcroscopen zijn toegerust. De rand kan
vrij onder deze vaste microscopen gedraaid worden. (Het boven
beschreven instrument van Askania is oorspronkelijk ook als
130
<-i
