Wanneer er een leidingenkadaster is, dan is er ook een grote mate
van coördinatie mogelijk. De praktijk wijst naar zijn mening uit
dat er verspilling is. Spreker is van mening dat wanneer er de
bereidheid is tot opgave aan een centraal punt, de coördinatie
al veel gemakkelijker zal zijn en bovendien is hij van mening dat
men ook meer dan tot nu toe zal trachten schade aan leidingen te
voorkomen. Ervaring is, dat wanneer er goede gegevens zijn, men
er ook rekening mee houdt.
Terecht is opgemerkt dat men niet rechteloos is, maar spreker
acht toch de praktijk van de contracten bedroevend. Inderdaad
heeft hij in het preadvies gedoeld op recognitiegelden.
Hierna vertelt spreker nog iets over het Bazelse Leitungskadaster
Het werk ervoor begon reeds in 1913, terwijl de definitieve wettelijke
regeling door de regering van het Kanton Bazel op n april 1929 in
werking werd gezet. Het leidingenkadaster is een afdeling van het
kadaster (Grundbuch Geometerbureau)De kosten worden ver
deeld over de verschillende belanghebbenden, zoals al eerder is
aangegeven. Er bestaat dus een veertigjarige ervaring, die onver
deeld gunstig is.
Voor Nederland is de Zwitserse werkwijze vrijwel zonder wijzi
ging over te nemen. Als het kadaster deze taak niet op zich wil
nemen, kan deze aan gemeentelijke landmeetkundige diensten of
in kleinere gemeenten aan Openbare Werken worden opge
dragen. De Bazelse werkwijze is uitvoerig uiteengezet in „Die
Baseier Stadtvermessung" door Kantonsgeometer E. Backmann,
Basel, 1950. (Dit door de Kantonale Regering uitgegeven boek was
ter vergadering voor belangstellenden ter inzage).
In antwoord op hetgeen Ir. De Beaufort heeft opgemerkt ant
woordt de inleider dat hij thans de tijd rijp acht voor de instelling
van een leidingenkadaster, maar misschien vergist hij zich.
Misschien is het alleen tijd om deze zaak opnieuw te gaan bestu
deren.
Of het nut tegen de kosten opweegt is niet exact te berekenen,
maar naar de mening van de preadviseur, in deze gesteund door een
vrij grote praktijk, wel. Uiteraard acht Ir. Van Steenis het re
aliseerbaar, want waarom zouden wij het niet kunnen en de Zwitsers
wel. Aan het hoe en waar wil spreker thans voorbijgaan, omdat dit
eigenlijk een kwestie is die later uitgewerkt dient te worden.
De kostenverdeling acht spreker evenmin een uitermate moeilijk
punt. „Bazel" geeft een goed hanteerbare verdeelsleutel. In laatste
instantie betaalt de belastingbetaler het natuurlijk. Dit moet dan
ook de reden zijn voor een doelmatige opzet, maar hij is er zeker
van dat de besparingen ruimschoots zullen opwegen tegen de
kosten van de dienst.
Nogmaals wijst hij er op, dat zijn voorkeur uitgaat naar een
centrale instelling die goed gedecentraliseerd werkt en hij acht een
goede werkzaamheid zonder wettelijke regeling onmogelijk.
270
