95
Wet van 1827 Stbl. 20). Toch worden verzoeken tot grensuitzetting,
grensvaststelling enz. op instigatie van de Minister van Financiën
tot de landmeettechnicus gericht.
Wie in zake aard en omvang van aanspraken op grond in onzeker
heid verkeert, doet goed zich voor een onderzoek naar de wijzen
van eigendomsverkrijging tot de notaris te wenden, de aldus ver
kregen resultaten in een akte van grensvaststelling te doen vast
leggen en deze akte te publiceren. Slechts de kosten daaraan ver
bonden zijn verantwoord. De uitkomsten van de kadastrale grens-
vaststellingen zijn irrelevant. Een van de opmerkelijkste voorschrif
ten in de I.K. bevat art. 368, waarbij de landmeter bij het vast
stellen van grenzen moet waken tegen benadeling van rechten van
iedere rechthebbende.
Thans laten we de schrijver weer aan het woord
Na het geven van deze opsomming van symptomen, waaruit zou
moeten blijken dat de Regering er op uit is het Nederlandse publici-
teitsstelsel tot een kadastraal machtsstelsel te maken, zulks in
navolging van hetgeen er in Oost-Duitsland is geschied, besluit
de schrijver met de woorden:
Nog een uitspraak van de schrijver:
„De technici gaan volgens een bepaald plan te werk. Het is hen om resul
taten te doen. Zij doen hun werk zo goed mogelijk. Dat wil voor hen zeggen
zo nauwkeurig mogelijk. Hóe het materiaal verzameld wordt, is voor hen van
minder belang dan het feit, dat dat materiaal wordt vergaard. Het ideaal
is: ter plaatse duidelijke en duurzame grenstekens. En in hun archief: mate
riaal, dat in de gelegenheid stelt, die tekens steeds weer op dezelfde plaatsen
terug te zetten.
Naar het inzicht der technici dient zo schreef ik hun materiaal te
prevaleren. Met „hun materiaal" bedoelde ik de meetgetallen. Of er hermeten
wordt, dan wel op verzoek grenzen worden vastgesteld of metingen naar
aanleiding van overschrijvingen verricht worden, steeds houden de technici
zich met precisiewerk bezig. En verzamelen zij meetgetallen. Door middel
daarvan wordt hetgeen hun te velde omtrent de juiste ligging van grenzen
wordt verteld, dan wel dienaangaande zelfstandig door hen wordt vast
gesteld, verwerkt.
Ons privaatrecht is anders. Dat recht stelt de burger in het middelpunt.
Dat recht laat de burger zelfs in zake objectsaanduidingen zo veel mogelijk
vrij. Het maakt plaats voor verjaring en natrekking. Geen schriller tegen
stelling dan tussen de achtergrond van ons privaatrecht en de mentaliteit
van waaruit de Algemene Instructie regelende de Dienst van het Kadaster
werd geredigeerd."
De lezer (van het rapport van de commissie-HoF) krijgt dan ook impliciet
te horen, dat hij de openbare registers niet behoeft te raadplegen. Omdat hij
voor wat betreft aanspraken op de grond steeds zowel voor de huidige
toestand, als voor vroegere toestanden met raadpleging van het kadastrale
materiaal kan volstaan
„Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken, dat de plannen tot overbren
ging van de openbare registers naar de Rijksarchieven een onderdeel vormen
van een tot in bijzonderheden uitgewerkt algemeen plan."
J) Deze conclusie mogen we naar onze mening wel uit zijn betoog trekken,
al heeft de schrijver haar niet uitdrukkelijk neergeschreven, v. H.
