73
Ir. J. C. DE MUNCK,
Enige eigenschappen van elektromagnetische golven in
verband met elektronische afstandmeting
1. Inleiding
Elektromagnetische golven, waartoe licht- en radiogolven be
horen, zijn vormen van elektrische en magnetische velden.
Een elektrisch veld is een ruimte waarin een elektrische lading
een kracht zou ondervinden als ze zich in die ruimte bevond.
Voor een magnetisch veld geldt een analoge definitie, maar dan
met een magneetnaald] e in plaats van een elektrische lading.
Deze definities zijn analoog aan de beschrijving van een zwaarte-
krachtsveld waarin een massa een kracht zal ondervinden.
Dikwijls hebben elektrische en magnetische velden het karakter
van lopende golven. In het algemeen is het zo, dat een elektrisch
veld in deze vorm altijd gepaard gaat met een magnetisch veld
volgens een lopende golf, en omgekeerd. Bij zo n veld spreekt men
van elektromagnetische golven.
Elektromagnetische golven kunnen als volgt ontstaan (figuur 1).
B
[3] N. D. Haasbroek: Willebrord Snel van Royen; zijn leven en zijn
werken (Lustrumboek „Snellius" i960, biz. 23).
[4] Het boek is aanwezig in de hoofdbibliotheek van de Technische Hoge
school te Delft onder het nummer 708 C9 (708309).
[5] N. D. Haasbroek: Numerieke bepaling van de standaardelhps (rijd
schrift voor Kadaster en Landmeetkunde 1959, blz. 15).
Laboratorium voor Geodesie te Delft
Figuur 1
Zender met elektrisch veld E en magnetisch veld H
