Wij zijn hier bij elkaar, teneinde in onze gedachten enige ogen
blikken te verblijven bij Willem Frederik Bonardt, zoon,
echtgenoot, landmeter van het kadaster, om even terug te denken
aan zijn leven en werken.
Ik meen, dat dit nu wel het minste is wat wij kunnen, wat wij
moeten doen, dit omdat wij zulks jegens hem en ook jegens zijn
naaste familie verplicht zijn te doen.
Wanneer een mens, waarvan wij allen nog zóveel verwachtten,
moet ophouden te zijn, schieten onze gedachten te kort, ontgaat
ons de zin van dit korte bestaan.
Toch weten wij wel en beseffen wij goed, wat dit zelfde leven
voor ons heeft betekend en dan wil ik nu verder in het bijzonder
doelen op zijn ambtelijk leven, zijn loopbaan!
Deze loopbaan ving aan in maart i960, nog maar ruim zes jaar
geleden dus. Als wij de militaire dienst, die hij als ie luitenant
verliet, en een paar maanden doorgebracht bij de landmeetkundige
dienst van het kadaster hier in Den Haag even buiten beschouwing
laten, willen wij hem volgen van juni 1962 af, pas vier jaar geleden
dus, toen hij naar de Fotogrammetrische dienst werd verplaatst.
Hij werd daar belast met de opleiding van fotogrammeters, met
researchwerkzaamheden in 't algemeen en met de bestudering en
ontwikkeling van de enkelbeeldfotogrammetrie in het bijzonder.
Hij heeft hier kunnen tonen en ook inderdaad getoond, wat hij
waard was. Hij ontpopte zich als een zorgvuldig, consciëntieus
werker, beschikkend over een goede theoretische kennis en een scherp
beoordelingsvermogen
Dat hij benoemd werd tot leraar aan de vakcursus voor technisch
ambtenaar was geheel in overeenstemming met zijn capaciteiten.
45
In memoriam W. F. Bonardt1)
1) Toespraak van Ir. A. H. van der Most, Hoofd van het Centraal
Teken- en Opleidingsbureau van het kadaster, gehouden bij de begrafenis
van de landmeter iste klasse van het kadaster Ir. W. F. Bonardt, overleden
op 18 november 1966.
