46
Toen hij nog maar ruim jaar geleden, de wens kenbaar maakte
naar het C.T.O. te worden verplaatst in het bijzonder in verband
met de start van de automatische verwerking van meetgegevens
beseften wij nog nauwelijks welk een geluk ons toen ten deel viel.
Spoedig bleek echter, dat de hem opgedragen taak, nl. het van de
grond krijgen van die automatie met behulp van elektronische
apparatuur, hem ten volle was toevertrouwd. Deze taak stelde
hem in staat zijn gaven te tonen!
Hij heeft zich in zeer korte tijd geheel eigen gemaakt met de
problemen rondom de organisatie en de programmering. Tijdens
zijn opleiding in Duitsland werd hij daar terecht aangemerkt als
,,ein tüchtiger Kerl".
Het zou voorts Bonardt niet geweest zijn, als hij niet tijdig
en op eigen initiatief begonnen was de door hem verworven kennis
aan zijn naaste medewerkers over te dragen! Hoe goed het was
gezien deze opleiding tijdig ter hand te nemen, beseffen wij thans
maar al te zeer!
Het bewijst dat Bonardt een grote toewijding had voor de dienst.
In dit verband mag niet onvermeld blijven, dat hij tijdens zijn
laatste en mooie vakantie in Schotland en Engeland deze zomer
ook uit eigen beweging dienstzaken afdeed. Nog in het ziekenhuis
tenslotte heeft hij zijn plannen met betrekking tot de uitbreiding
van de elektronische apparatuur op schrift gesteld en met mij de
mogelijkheden en moeilijkheden van de aanstaande verhuizing van
het bureau naar Apeldoorn besproken. Hij stelde zich van dit
laatste veel voor en verheugde zich daarop.
Het is niet gebruikelijk voor jonge mensen gedenktekens op te
richten. Wij zullen dat ook nu niet doen; dat is echter ook niet
nodig, want collega Bonardt heeft zelf al gezorgd voor dat
gedenkteken. Hij heeft nl. kans gezien in ruim ij jaar tijds zijn
naam onverbrekelijk te verbinden aan onze automatisering door
de programma's en rapporten, die hij met een uiterste aan volhar
ding, doorzettingsvermogen en kennis heeft opgesteld.
Uiteraard werden hem geen teleurstellingen bespaard bij dit
werk; zijn verdienste was echter, dat hij zich hierdoor niet liet
ontmoedigen en zichzelf en zijn medewerkers er toe zette het nog
eens en nog eens te proberen! Groot was dan de voldoening als de
opzet dan tenslotte gelukte en produktief kon worden gewerkt.
Wij mensen willen echter steeds méérwij zijn niet gauw tevreden.
Wij hadden grote verwachtingen van Bonardt en vinden dan dat
zijn leven te vroeg is geëindigd.
Toch moet dit nu genoeg zijn. Laten wij daarom dankbaar zijn
voor wat hij voor ons deed, dankbaar voor de kennis die hij te
onzer beschikking stelde, dankbaar voor de vriendschap en colle
gialiteit, die hij ons betoonde.
Zijn leven was kort, maar goed en waardevol! Laat dit een troost
zijn voor hen die achterblijven. Laten wij er vrede mee hebben,
dat Willem Frederik Bonardt rust in Vrede.
