J>,ds_ïj'
346
t - f D ds, (B 2)
S c Kg^KgB fa - *b) 11). (B 3)
De grootheid Kr/ (Kr Kr), die voor lucht van een bepaalde
samenstelling niet of nauwelijks afhangt van temperatuur en druk
(wel van de vochtigheid), kan in het laboratorium met zeer hoge
nauwkeurigheid worden gemeten. Als deze factor bekend is, kan
men met (A3) uit de verschilrefractie de refractiehoek berekenen.
Zoals reeds aangeduid in 1 bedroeg de factor Kr (Kr Kr)
bij verschillende experimenten 75, zodat het nodig is om een zeer
klein hoekje Ar te kunnen meten.
Aanhangsel B
Het gebruik van de dispersie voor elektroöptische
afstandmeting
Met een elektronische afstandmeter wordt de looptijd t gemeten
tussen begin- en eindpunt, waarvoor men kan schrijven:
n„ ds,
waarin Vg de groepsnelheid in de lucht,
ng de groepsbrekingsindex van de lucht,
c de lichtsnelheid in vacuüm
en ds een infinitesimaal deeltje van de geometrische lichtweg.
Analoog aan (Ai) kan men schrijven:
ng— 1 Kg (X) D(x, y). (B 1)
Uit de laatste twee vergelijkingen volgt:
cc J
waarin S ds de geometrische lengte van de lichtweg is.
Schrijft men (B2) op voor twee verschillende golflengtes, dan kan
men de integraal elimineren en men krijgt:
Aangezien de factor Kqr (K9r Kqr) evenals de analoge factor
onder A met hoge nauwkeurigheid bekend is, kan men de geome
trische lengte van de lichtstraal berekenen uit de looptijd zr en uit
het looptijdverschil (zr tb). De correctie van S naar de koorde is
gewoonlijk zeer klein, maar moet zo nodig afzonderlijk worden
bepaald.
Bij experimenten met deze methode verkreeg men voor de factor
KgR I (KgR Kgs) een grootte van 10, zodat een fout in (tb zr)
tien maal vergroot in de looptijd doorwerkt. Men bedenke hierbij
Aangenomen is dat de integraal onafhankelijk is van de gebruikte
golflengte, hetgeen bij benadering waar is.
