393
woordigend orgaan van de eigenaren ware een wettelijke regeling
van haar wijze van instelling en bevoegdheden te overwegen. Hier
bij zou het dan om de meest essentiële regelen moeten gaan, daar
men de nadere uitwerking wel aan de contractuele praktijk kan
overlaten.
f. De financiële regelingen
Aangezien deze niet volledig in de ruilverkavelingsovereenkomst
kunnen worden neergelegd vanwege de onzekerheid omtrent de
juiste uitvoeringskosten en soms ook de juiste hoogte der
subsidies, zou ook hier een beperkte regeling bij de wet, bijv. inzake
de vaststelling van ieders aandeel in de kosten en een eventuele be
roepsmogelijkheid, kunnen worden overwogen.
Momenteel wordt in de overeenkomst de sleutel opgenomen, vol
gens welke de ten laste van partijen komende ruilverkavelings-
kosten te zijner tijd zullen worden omgeslagen. De verdeling ge
schiedt volgens verhoudingsgetallen, in verhouding van de kavel
grootten of een gedeelte daarvan, of volgens percentages. Voorzover
niet anders bepaald is, kunnen de kosten met ruilverkavelings
rente worden voldaan. Na het gereedkomen van de werkzaamheden
wordt op basis van de verdeelsleutel de kostenverdeling opgemaakt
en aan belanghebbenden per aangetekend schrijven meegedeeld.
Binnen dertig dagen kunnen dan door belanghebbenden bezwaren
daartegen worden ingediend bij de centrale commissie. Wanneer
deze bezwaren niet in der minne kunnen worden opgelost, wordt
door de C.C.C. een subcommissie ingesteld, die de bezwaren onder
zoekt en een bindende uitspraak doet.
De Werkgroep meent, dat deze materie zo belangrijk is, dat de
wetgever er zich in de toekomst niet geheel buiten mag houden.
Dat geldt dan met name voor een bepaling omtrent de verdeelsleutel
en voor de reclame- en mogelijk ook beroepsmogelijkheid. Bij de
laatste kan men zich afvragen, of de centrale commissie wel de
meest aangewezen instantie is voor een dergelijk beroep en of het
niet meer voor de hand zou liggen een eventuele ruilverkavelings
kamer daarmede te belasten. Wanneer al of niet in dwingende zin
wettelijke bepalingen omtrent een verdeelsleutel zouden worden
opgenomen, dringt zich de behoefte aan normale rechtspraak
nog des te sterker op. Doch ook afgezien daarvan is de onttrek
king van de rechtspraak betreffende de ruilverkavelingsovereen
komst aan de rechter allerminst een vanzelfsprekende zaak. De
geschillen zullen in de regel geen beleidspunten inhouden, maar
eerder een afweging van de redelijkheid der kostenverdeling
tussen de partijen, voortvloeiend uit de bepalingen van de ruil
verkavelingsovereenkomst
Wenselijk lijkt tenslotte de betrokken wetsartikelen over de kosten
voortaan door de wet zelf rechtstreeks van overeenkomstige toe
passing te doen verklaren op de ruilverkavelingsovereenkomst.
