*7
moderne ontwikkeling van het kadaster tot een zo volledig en
nauwkeurig mogelijke kenbron voor de zakelijke rechtstoestand van de
grond in notariële kring over het algemeen positief wordt gewaar
deerd, ook in legislatief opzicht. En dan denk ik hierbij niet alleen
aan de uitnemende geschriften van de kandidaatnotaris Rijtma,
doch ook aan het Rapport van de beide Broederschappen inzake het
Ontwerp Kadasterwet 1), waarin dit onderwerp op zeer positieve
wijze is benaderd.
Hoe sterk deze wijze van benadering verschilt van die der Ver
eniging van Hypotheekbewaarders zal in de volgende paragraaf
nog nader blijken.
2. Openbare registers en kadaster
Wij komen hiermee aan een facet van ons onderwerp, dat in de
loop der tijden vele gemoederen in beweging heeft gebracht, vooral
van de zijde van hen die onder de naam van hypotheekbewaarders
bekend staan, doch die tevens en wel voor het grootste deel
hunner werkzaamheden kadasterbewaarders zijn. Speciaal Mr.
D. P. A. Nakken heeft zich sinds jaar en dag via de kolommen van
het W.P.N.R. tot hun woordvoerder gemaakt en blijkens
het eerdergenoemde Verslag van hun Vereniging over het Rapport
van de Staatscommissie kennelijk ook met hun instemming.
Het is verbluffend te zien, op welk een wijze zij tegen het be
staande kadastrale stelsel, dat in hun ogen in strijd is met de
rechtsorde, te velde trekken. In de betogen van de Heer Nakken2)
wordt daarbij een ieder die dit stelsel in stand helpt houden
blijkbaar met uitzondering van hemzelf in staat van beschuldi
ging gesteld. Vooral de uitvoerende macht (de Minister van Finan
ciën), de landmeters, de notarissen en de leden van de Staatscom
missie inzake het Kadaster moeten het hierbij zwaar ontgelden.
Niet, merkwaardigerwijs, de wetgevende macht in de zin van de
Grondwet. Die blijkt zo onschuldig als een pasgeboren kind en dat
moet natuurlijk ook wel, omdat er anders van de beweerde strijd
met de rechtsorde niet veel zou overblijven. Nu, daar blijft ook
niet veel van over, wanneer men anders dan Mr. Nakken het
kadastrale stelsel toetst aan de formele wetgeving als geheel.
Het kernpunt van zijn bezwaren richt zich tegen het feit, dat een
niet door de wet geschraagd publiekrechtelijk stelsel van admini
stratie in kadastrale registers omtrent kaartpercelen de plaats is
gaan innemen van een, volgens hem door het B.W. gewild, privaat
rechtelijk stelsel van publikatie in openbare registers omtrent
onroerende goederen. Hierbij worden direct al een paar tegenstel
lingen gemaakt, die niet bestaan. Vooreerst behoren de openbare
registers net zo goed als het kadaster in engere zin tot het publiek-
h Gepubliceerd in W.P.N.R. 98e jrg., no. 4958, p. 319-321.
2) Zie het meest recent zijn artikelenserie.Officieel kadastraal avontuur" in
W.P.N.R. lopende jaargang, nos. 4991-4994 en 4996. Hij zelf verwijst aldaar
wel naar eerdere bijdragen.
