b. Informeren ten gemeentehuize.
c. Zich wenden tot wat in de wandeling wordt genoemd „Het
Kadaster".
De vogelminnaar koos voor het laatste. Zijn verslaggeving zoals
reeds gezegd die van een doorsnee-burger, maar dan geen onbekende
op rechtskundig en bedrijfsorganisatorisch terrein luidt dan als
volgt. (Hierbij zij aangetekend dat dit een uiteraard zwaar gemodel
leerd aan de praktijk ontleend voorval betreft. De door de rapporteur
opgeworpen vraagpunten zullen mijnerzijds worden beantwoord).
Aan de balie van de afdeling kadaster verloopt een onderzoek
aldus. De ambtenaar vraagt allereerst naar de burgerlijke gemeente
alsmede naar enige globale streek- of wijkaanduidingen en legt
daarna een verzamelkaart van de betrokken kadastrale gemeente
aan de cliënt voor. (Opmerking: De burgerlijke en kadastrale ge
meente zijn niet altijd identiek). Hierbij moet de aanvrager het
gebied aanwijzen, waarbij belangrijk is dat men de figuratie van
wegen en waterlopen en de situering van omliggende gebouwen
goed kent, daar men hoofdzakelijk op deze figuratie moet afgaan.
Op grond van de aanwijzingen kan de ambtenaar vaststellen welk
netteplan, hetgeen een detailkaart van de verzamelkaart is, moet
worden opgezocht. Nadat het gewenste gebied op het netteplan is
aangewezen, bepaalt de ambtenaar de sectie en het kadastrale
nummer van het te onderzoeken terreingedeelte.
Vraag iWaarom moet een onderscheid tussen de burgerlijke en
kadastrale gemeente bestendigd worden
Antw. Deze divergentie is in de loop der jaren ontstaan o.a. door
het samenvoegen van burgerlijke gemeenten en het onder één geo
grafische noemer te brengen. Een mooi voorbeeld hiervan is Eind
hoven. Deze stad slokte in 1920 de gemeenten Strijp, Woensel,
Stratum, Gestel en Tongelre op. De namen van de voormalige
gemeenten werden echter bij het kadaster gehandhaafd. Het ver
dient mijns inziens aanbeveling dit onderscheid niet te handhaven.
Zeer zeker zal bij een toekomstige automatisering van de kadastrale
boekhouding mede met het oog op de intensievere samenwerking
met de gemeenten een uniforme codering van de burgerlijke ge
meenten vereist zijn. Voor kadastrale benamingen is dan geen
plaats meer.
Vervolgens, aldus de natuurvorser, zoekt de ambtenaar in een
nummerstaat (register kad. 71) aan de hand van de gevonden
gegevens het kadastrale legger-artikel op en legt dit voor de aan
vrager open. Een legger bevat artikelgewijs de kadastrale percelen
met in het hoofd de vermelding van de eigenaar, vruchtgebruiker,
erfpachter, opstalhouder enz. In deze per kadastrale gemeente
gerubriceerde leggers treft men dan onder een volgnummer, de
sectie-letter en het nommer aan, waarmede het te onderzoeken
terreinstuk op de detailkaart wordt afgebeeld. Een extra controle-
203
