150
dienzelfden grondslag? Een kind moet de onmogelijkheid
daarvan inzien, en pure dwaasheid is het, wanneer men dan
bovendien tot overmaat van ramp nog beduidend hoogere
financieele lasten eischt voor eene kadastrale regeling zooals
de heer R. die bepleit.
Daar zijn alle werkelijk deskundigen het roerend over eens,
dat aan eene dergelijke regeling voor Java en Madoera in
de verste verte niet te denken valt. En of de heer R. nu al
een positief of een negatief stelsel wenschelijk acht, zoolang
wij moeten zeggenyes, we have no banana's om al dat moois
te betalen, is alle gepraat er over gescherm in de lucht 1).
Wat geeft het b.v. of men al het systeem van de Javasche
desabesturen afbreekt, zeggende dat de Rotterdamsche
gemeenteraad veel betere waarborgen voor goed gemeente
bestuur geeft?
In dit verband betreuren wij het dan ook, dat de heer R.
met geen woord melding maakt van den in het Jaarboek van
den Topogafischen dienst Ao. 1922 op blz. 43 voorkomende
ge dacht engang, die tot het voorstel van registratie van het
Inlandsche grondbezit geleid heeft.
„De bevolking in Indië mist nog voor tientallen van jaren
de draagkracht voor kostbare Europeesche beheersmiddelen,
doch zij behoeft die middelen voor haar maat schap pelij ken
stand gelukkig evenmin. De kadastrale nauwkeurigheid in
Europa beoogd is in Indië voor de bouwvelden der bev olking
niet urgent. Men vergete niet, dat daar het grondbezit in
vergelijking met dat in Indië reusachtig groot grondbezit is
dat daar de grenzen van dat bezit onveranderlijk zijn voor
Hierin brengt natuurlijk niet de minste verandering de
omstandigheid, dat hier en daair bij wijze van groote uitzondering
(Medan Lingga) de toepassing van een positief stelsel wel mogelijk
is. We zullen er maar verder niet op ingaan, dat niettegenstaande
het deugdelijke systeem de technische uitvoering toch niet weet
te voorkomen, dat bij kaarteering van aan elkaar grenzende
perceelen soms strooken van tientallen meters over elkaar vallen.
