7
gronden niet meer in huur, doch in recht van erfpacht worden
uitgegeven voor 75 jaren, welk recht met hypotheek kan
bezwaard worden, waardoor aan de bezwaren van crediet-
waardigheid wordt tegemoet gekomen.
Ieder lezer van „De Indische Financier", die belang stelt in
bestudeering der economische toestanden, zal bij het opslaan
van de effectenlijst en het raadplegen van de jaarverslagen
en balansen van diverse cultuurondernemingen tot de ontdek
king komen, dat het maatschappelijk kapitaal klein is, doch
dat bijna iedere cultuuronderneming een obligatie-leening
tot haar last heeft, waarvoor de onderneming veelal zekerheid
stelt door haar recht van erfpacht hypothecair te verbinden.
De aflossing van deze obligatie-leening heeft dan later
plaats, naar een te voren vastgesteld schema. Hierbij wordt
opgemerkt, dat deze financieele politiek in hoofdzaak gevoerd
wordt, om de winsten voor de aandeelhouders zoo hoog
mogelijk te kunnen opvoeren, doch tevens mag niet verzwe
gen worden, dat deze politiek niet van gevaar ontbloot is,
hetgeen vooral in tijden van depressie sterk tot uiting komt.
Zonder densteun van het zoo belangrijke grondcrediet
zouden de cultuurondernemingen i'n Indië niet zulk een
vlucht genomen hebben, en wel omdat het geldbeleggend
publiek meer vertrouwen stelt in obligaties dan in aandeelen
van jonge cultüuron dernemingen. De kleine spaarders stellen
bovendien prijs op een vaste bron van inkomsten en daarom
trent hebben zij geen zekerheid bij een bezit van. aandeelen
in cultuurondernemingen; obligaties geven hun echter die
zekerheid wel of althans in veel grooter mate.
Een nog gewichtiger rol speelt het grondcrediet bij het
vraagstuk der ^volkshuisvesting, omdat minstens 90 pCt. der
huizen, bestemd voor Europeanen en Vreemde Oosterlingen,
gebouwd zijn met gelden, verstrekt onder hypothecair ver
band door spaarbanken, levensverzekeringsmaatschappijen,
Wees- en Boedelkamer, Weduwen- en Weezenfonds, hypo
theekbank, enz. enz. Eenige cijfers uit jaarbalansen van
