54
ons een herinnering achterlatende, die niet zoo spoedig
zal vervagen.
Wijlen D. F. van Braam Morris, die zich vooral in
zijn jonge jaren als een goed kameraad en een trouw
collega heeft doen kennen, was laatstelijk Bewaarder van
het Kadaster te Batavia, welke betrekking hij in 1927
neerlegde om met buitenlandsch verlof te gaan. Lang
heeft hij daarvan niet kunnen genieten. Gedurende de
laatste maanden van zijn diensttijd openbaarde zich bij
hem een ernstige ongesteldheid, die in Holland zoo toe
nam, dat hij genoodzaakt was pensioen aan te vragen.
Zijn ziekte verergerde meer en meer, totdat de dood hem
uit zijn langdurig lijden kwam verlossen. Moge hij thans
de rust krijgen, die hij zichzelven nooit heeft willen
gunnen
Minder bekend bij de jongeren was wijlen H. van der
Waag, die omstreeks 1907 met welverdiend pensioen ging.
Langen tijd geleden dus, doch de ouderen onder ons zullen
zich zijn persoonlijkheid des te meer herinneren, of hem
tot op zijn laatste levensdagen nog goed hebben gekend,
want het contact met de kadastrale samenleving heeft
hij nooit kunnen of willen verbreken. Deze sympathieke
eigenschap evenals zijn hulpvaardigheid en zijn eerlijke
oprechtheid typeeren in hooge mate het karakter van
den braven overledene.