54 ons een herinnering achterlatende, die niet zoo spoedig zal vervagen. Wijlen D. F. van Braam Morris, die zich vooral in zijn jonge jaren als een goed kameraad en een trouw collega heeft doen kennen, was laatstelijk Bewaarder van het Kadaster te Batavia, welke betrekking hij in 1927 neerlegde om met buitenlandsch verlof te gaan. Lang heeft hij daarvan niet kunnen genieten. Gedurende de laatste maanden van zijn diensttijd openbaarde zich bij hem een ernstige ongesteldheid, die in Holland zoo toe nam, dat hij genoodzaakt was pensioen aan te vragen. Zijn ziekte verergerde meer en meer, totdat de dood hem uit zijn langdurig lijden kwam verlossen. Moge hij thans de rust krijgen, die hij zichzelven nooit heeft willen gunnen Minder bekend bij de jongeren was wijlen H. van der Waag, die omstreeks 1907 met welverdiend pensioen ging. Langen tijd geleden dus, doch de ouderen onder ons zullen zich zijn persoonlijkheid des te meer herinneren, of hem tot op zijn laatste levensdagen nog goed hebben gekend, want het contact met de kadastrale samenleving heeft hij nooit kunnen of willen verbreken. Deze sympathieke eigenschap evenals zijn hulpvaardigheid en zijn eerlijke oprechtheid typeeren in hooge mate het karakter van den braven overledene.

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Tijdschrift voor het Kadaster in Ned.-Indië | 1931 | | pagina 3