47
hiermee gelijk te stellen. Alle nadeelen die hieraan kleven,
dienen dan ook ten volle door de granthouders gedragen
te worden.
We zullen thans nagaan hoe de toestand is geworden
in enkele groote gemeenten, Medan en Pematang Siantar,
waar sedert eind 1918 en begin 1924 door middel van
schenking de overdracht in eigendom plaats had aan de
gemeentebesturen van alle gronden binnen het gemeente
ressort gelegen, met uitzondering van de terreinen in
gebruik bij het Gouvernement en bepaalde gedeelten,
waarvan de sultan weigerde afstand te doen (zooals het
gedeelte bekend als Kota Ma'soem te Medan).
Bij deze schenking werd bepaald dat aan rechten van
derden geen afbreuk zou worden gedaan (dus ook grant-
rechten dienen gerespecteerd te worden).
We willen ons hierbij uitsluitend richten naar de
gemeente Medan, aangezien van Pematang Siantar mij
geen gegevens ten dienste staan.
De gemeente Medan begon, zoodra zij eigenares werd,
met de administratie der grants over te nemen van
Controleur, Kerapatan en Delimaatschappij. Het bleek
reeds dadelijk dat er een geweldige chaos bestond, zoowel
in de registratie als in de aanduiding der perceelen. We
behoeven hier niet verder over uit te wijden. De gemeente
trachtte hierin verbetering te brengen. Welke pogingen
zij hiertoe aanwendde en in hoeverre zij hierin slaagde,
zullen wij buiten beschouwing laten.
Tengevolge van het verzoek om splitsing der oude
grants, waarnaar groote vraag was, besliste de Gemeente,
dat de oude grant ingetrokken moest worden en hiervoor
in de plaats nieuwe bewijzen moesten worden afgegeven.
Om zoo spoedig mogelijk aan deze verzoeken te kunnen
voldoen, werden aanvankelijk „voorlcopige bewijzeh" uit
gereikt, met de bedoeling deze later door definitieve
bewijzen te vervangen. Deze definitieve bewijzen noemde
