9
hooge verwachtingen te baseeren. (Zie Prof. Schermer-
horn in het Z.f. Instr. 1925). De automatische middeling
van beide diametraal gelegen plaatsen van den rand is
gebleken een niet te onderschatten vereenvoudiging en
tijdsbesparing te zijn, zoowel voor den opnemer als voor
den berekenaar.
In de grafiek (fig. 1) zijn ook de gegevens van de
metingen met de De Koningh-instrumenten opgebracht.
Hoewel ze te ongunstig verdeeld zijn om met voldoende
nauwkeurigheid de functie te bepalen, blijkt wel, dat de
meetresultaten slechts weinig ten achterstaan bij die van
de Hildebrand-theodolieten. In het volgende zal dan ook
geen onderscheid meer worden gemaakt tusschen beide.
5. Uit 62 „rondrekeningen" der primaire polygonee-
ring, gemeten met Zeiss en Hildebrand-instrumenten,
waarvan de zijden vnl. varieeren van 120-150 meter, werd
volgens de formule:
(waarin z het aantal rondrekeningen, w de sluitfout, n
het aantal punten van een rondrekening voorstellen)
berekendmx 6".79 dus een vrij veel hooger bedrag
dan de middelbare fouten, welke hierboven werden ge
vonden. Dit moet vermoedelijk worden toegeschreven aan
verschillende oorzakenzoo was het door terreinsomstan
digheden dikwijls niet mogelijk de zijdenlengten binnen
de grenzen 120-150 m. te houden, verder komen in de
rondrekeningen tamelijk veel knooppunten voor, waar de
hoek werd afgeleid uit richting smeting. (zie ook onder 7).
6. De middelbare fout in een door zonswaarneming
bepaald aansluitingsazimuth werd berekend op m
Voor de middelbare sluitfout in een tusschen twee
dergelijke azimuths aangesloten primaire polygoon (120
<a<H50 krijgt men dus volgens de wet van de fouten-
