12
polygonen, aangesloten aan bekende azimuths der trian
gulatie heeft weinig zin, daar hun aantal te gering is.
Alleen het volgende kan nog worden opgemerkt. De nauw
keurigheid van een triangulatie-azimuth is ongeveer 1"
a 2". De polygonen werden echter aangesloten aan de
azimuths van de georiënteerde locale centreeringsdrie-
hoeknetjes. Door dit „naar beneden brengen" der aan-
sluitingsazimuths kan men een verhooging van de
middelbare fout verwachten naar schatting tot 5", een
nauwkeurigheid ongeveer gelijk aan die van de door
zonswaarneming bepaalde azimuths.
7. Voor de vereffening werd het primaire polygonen-
net, dat bijna 2000 van de in totaal ruim 4300 punten
bevat, verdeeld in acht groepen, welke genummerd wer
den in de volgorde der berekening:
No. van de groep:
I II III IV V VI VIIVIII I™pp>- som
Aantal punten
(afgerond) 220 130 320 130 180 290 140 440 90 1940
Aantal knoop
punten: 30 9 16 3 16 30 10 17 12 143
De vereffening geschiedde volgens de elementenmethode
(„Vermittelnde Beobachtungen") beschreven in Ganss
„Trigonometrische und Polygonometrische Rechnungen
in der Feldmeszkunst").
Een gedeelte van groep I werd suppletoir vereffend,
omdat de meting daarvan eerst later kon plaats vinden,
terwijl van het overige deel van groep I de berekening
niet langer kon worden uitgesteld.
Bij de indeeling van de polygonen in primaire en die
van lagere orde werd in de eerste plaats gelet op een
voldoende lengte der zijden, (primair 120 a 150 meter),
doch ook op een rationeele vorm van het primaire net.
Zoo zijn er enkele trekken, welke, wat constructie aan
gaat, aanspraak zouden kunnen maken op de kwalificatie
