100
mo plus juris ad alium transferre potest quam ipse habet",
waarop de Commissie zich herhaaldelijk beroept tegenover de
voorstanders van directe omzetting in eigendomsrecht, als het
niet dat onpractische domeinbeginsel was, dat het recht van
den Ink kwalitatief minder doet zijn dan het Europ. eigen
domsrecht, daar thans juist door de domeinverklaring boven
dien Ink bezitter" altijd nog het Gouv. als eigenaar staat!
De grond is en blijft dus naar de huidige agrarische opvat
tingen staatsdomein en de I.E. zal het zeker als een bezwaar
voelen, dat hij volgens westersch rechtelijke begrippen en
aangenomen mag worden, dat die hem, nader liggen dan de adat-
rechtelijke nooit eigenaar zal zijn, doch slechts bezitter, zij
het in anderen zin dan in burgerlijkrechtelijken. Was het nu
niet mogelijk geweest een oplossing te vinden, die tegemoet
kwam aan de meeste bezwaren, hierboven vermeld en waarbij
toch niet getornd behoeft te worden aan het domeinbeginsel
Andere oplossingen.
De Commissie heeft niet zonder meer haar oplossing gegeven
en wel degelijk andere mogelijkheden onder de oogen gezien.
De I.E. wil een duurzaam recht en een zoodanig recht, dat
hij kan spreken van zijn eigen erf. Om daarin te voorzien valt
de aandacht vanzelf op het eigendomsrecht.
Dat recht is het duurzaamst en geeft de meeste zekerheid.
De bezwaren van den I.E. tegen dit recht waren de omslach
tige en dure wijze van verkrijgen en zelfs de onmogelijkheid
daartoe door het vervreemdingsverbod.
Dat hij door dit alles zou zijn uitgesloten van ,,het heilig
recht op den grond" is niet van overdrijving vrij te pleiten. We
mogen gerust aannemen, dat van de 23000 ingeschreven
eigendomsperceelen een aanzienlijk deel op naam staat van den
I.E. Maar dat de moeilijkheden bij de verkrijging voor den
minderbemiddelde werkelijk bijna onoverkomelijk zijn, zal moe
ten worden toegegeven.
