114
in den loop der jaren is veel verwarring ontstaan, doordat vele
eigenaren vezruimden hun rechten over te schrijven..
Zoo op het eerste gezicht schijnt er weinig te zijn, wat voor
het agrarisch eigendomsrecht als oplossing pleit.
Inderdaad was het instituut in zijn huidigen vorm een vol
komen mislukking'. Maar al is dit nu zoo, kan het daarom niet
springlevend gemaakt worden Ook de commissie spreekt die
hoop uit als ze de vraagt stelt of de conversie voor den Inl. wel
wenschelijk is. l iet was tot mislukken gedoemd, omdat het al
leen de Inl. was, die er mee om moest gaan, die het nut er niet
van inzag, er geen behoefte aan had in zijn maatschappij, die
niet spoedig tot aanvragen overging, daar hij zich dan tot den
Landraad had te wenden, in wien hij hoofdzakelijk den straf
rechter zag en die, voorzoover hij agrarisch eigenaar was ge
worden in de meeste gevallen om zeer bijzondere redenen 1
zich verder aan het recht niets meer gelegen liet liggen,
waardoor overschrijving enz. volkomen werden verwaarloosd.
Wat krijgt nu de I.E. als hij in de gelegenheid wordt gesteld
over grond in agrarisch eigendom te beschikken Op den voor
grond sta ik heb hierboven getracht het uitvoerig aan te
toonen dat hij zich eigenaar zal kunnen noemen. Het do-
meinrecht van de Staat valt weg. Zij, die met Van Vollenhoven
een beschikkingsrecht van de desa aannemen t.a.v. de Inl. be-
zitgronden, kunnen worden gerustgesteld, daar ook genoemde
hoogleeraar moet aannemen, dat gronden, die in agrarisch
eigendom zijn afgestaan, niet meer vallen onder het beschik
kingsrecht van de desa.
Rij toekenning van het agrarisch eigendomsrecht, is van be
voordeeling van de ecne groep boven de andere geen sprake,
zeer zeker niet als de gang van zaken zou zijn, zooals ik me
dien voorstel, n.l.
De minderbemiddelde Europeaan, die grond wenscht, zal zich
daartoe tot den Inl. moeten wenden, die hem zijn grond ver
koopt, maar niet aleer hij, d.i. de Inlander, die grond in agra-
x) zie Maassen cn Hens t.a.p. blz. 41.
