28
te komen blijkt overduidelijk, dat hij er toch weer van heeft af
gezien en ten deele terugviel op het oude, zoo zeer verguisde
meetbrieven-systeem.
Waarom de reorganisatie faalde.
Het kadaster, door Verstijnen opgebouwd en evenals in Hol
land berustend op een algemeene kaart, was door zijn eenvoud en
volledigheid misschien te verkiezen geweest boven het bestaande
indien:
le. werkelijk met het oude systeem volkomen was gebroken.
2e. gezorgd was voor een goed vaste puntenstelsel als basis voor
de kaart en de latere bijhoudingsmetingen.
Sub. 1. We mogen aannemen, dat wanneer Verstijnen ge
kund en gedurfd had, van het oude meetbrief-verpondingsnummer
stelsel niets was overgebleven. Doch bij de invoering van het
nieuwe kadaster stuitte hij reeds dadelijk op de groote moeilijk
heid bij iedere kadastreering, door hem aanvankelijk niet als zoo
danig onderkend: het vaststellen der grenzen en ook der recht
hebbenden. Medewerking der belanghebbenden om te geraken tot
een juiste grensvaststelling of grensregeling bleef in de meeste
gevallen uit. Bestond tusschen de grenzen, zooals ze waren
opgemeten en op het plan gebracht en die, welke rechthebbenden
als de juiste beschouwden dus dikwijls weinig overeenstemming,
nog minder was dit het geval met de kaartgrenzen en die, welke
waren vastgesteld bij de eerste uitgifte van den grond of het recht
door het gouvernement of na splitsing enz. ontstaan en bij een
meetbrief waren geconstateerd. De groote vraag was nu, moest
met die oude meetbriefgrenzen, waarmee het perceel in de ge
rechtelijke akte werd aangeduid, rekening worden gehouden.
Aan den eenen kant verwierp Verstijnen die oude gegevens als
niet beantwoordend aan hun doel: een juiste weergave der gren
zen op het moment van uitgifte, splitsing enz. we zagen reeds
dat vele meetbrieven waren vervaardigd zonder een stap op het
terrein te zetten daartegenover staat, dat hij weer tot de meet
brieven terugkeerde als eigenaren of terrein hem geen oplossing
boden. Conflicten bleven niet uit. Reeds in 1888 was het de Resi
dent van Madioen, die de door het kadaster gevolgde methode
laakte. Diens betoog kwam op het volgende neer. 2)
D Zie blz. 191 c.v. van jaargang 1937 van dit tijdschrift.
2) Zie Instructie Kadaster deel I blz. 198 e.v. (uitgave 1902) en de nieuwe
Meetbriefinstructie, blz. 45 e.v. (Circulaire Verstijnen).
