77
Het oorspronkelijk idee was, de perceelen, waarvan de onder
linge grens op het terrein op geenerlei wijze was vast te stellen,
dus in die gevallen, waar de rechthebbenden bij navraag in loco
het omtrent de vaststelling der grenzen niet eens waren, tezamen
onder één nummer te brengen en de rechthebbenden onder con
sorten te boeken.
De eerstvolgende overgang van een der perceelen had dan wel,
hetzij door minnelijke schikking, hetzij door rechterlijke beslissing,
de oplossing gebracht.
Was het nu daarbij gebleven, dan had men op den duur kaarten
en natuurlijk ook veldwerken gekregen, die den bestaanden
bezitstoestand vrij goed aangegeven en daardoor het aantal grens
kwesties verminderd zouden hebben.
Doch men ging verder, daar men zich van het oude niet kon
losmaken. Onder de bestaande wetgeving was een andere gang
van zaken niet mogelijk. Men had echter dat terugvallen op den
ouden toestand tot het meest noodzakelijke kunnen beperken. Op
een copie van de kadastrale kaart (verwijzingskaart) reconstrueer
de men met behulp van meetbrieven, blokkaarten, blokregisters en
koopakten de oude „rechts"-grenzen zoo goed mogelijk. Ook dit
was nog geen bezwaar geweest, indien daarbij alleen de bedoeling
had voorgezeten de kadastrale kaartperceelen te identificeeren en
dus aan te geven met welke verpondingsnummers de nieuwe ka
dasternummers ongeveer correspondeerden. Het bewaren van de
geschiedenis van het perceel noopte daartoe onder de bestaande
wetgeving. Ook de nieuwe wetgeving had erin voorzien, door bij
de eerstvolgende overgang na de kadastreering naast het kadaster
nummer vermelding van het verpondingsnummer in de akte te
eischen. (Art. 4 S. 1880- 147).
Om dit te kunnen doen moest men dus wel met zekerheid weten,
dat de ligging van perceel verp. No. A overeenkwam met die van
het perceel of de perceelen kad. No. a of a en b enz. Zoo bleef
de filiatie der eigendommen en andere zakelijke rechten bewaard.
Hier had men halt moeten zeggen en een streep moeten halen door
den ouden toestand. Doch daarbij bleef het niet. Men ging een
stap, doch een zeer belangrijke stap verder en kwam tot grens-
vergelijking. En dat was meer dan men had moeten doen. Toege
geven moet worden, dat die stap gauw gedaan is. Een vergelijking
van de totale ligging der perceelen doet onwillekeurig naar de
