134
getoond wie de rechtmatige eigenaar (publiciteit) is en waar het
bewuste perceel op het terrein gelegen is (specialiteit).
Neemt men b.v. Australië waar het Torrensstelsel van kracht is.
Het certificaat (in strekking overeenkomende met de grosse der
gerechtelijke akte in Ned.-Indië) dient daar als volledig bewijs
van eigendom.
Behalve dat het certificaat den naam van den eigenaar aan
geeft, bevat het tevens een landmeterskaartje, waarop het perceel
met opgegeven maten is ingeteekend. Waar echter het kaarten-
materiaal niet aan de meest strenge eischen voldoet, zien we dus
hier, dat het positieve wat betreft de publiciteit, alleszins gerecht
vaardigd moge zijn, doch dat aan het positieve, wat betreft de
specialiteit een feitelijke grondslag ontbreekt. Immers het kaartje
(te vergelijken met onzen meetbrief) past niet voldoende in het
groote verband van opmeting en kan dus onmogelijk met afdoende
nauwkeurigheid (d.w.z. met uitsluiting van alle twijfel) op het
terrein worden geïdentificeerd. Aan dezen meest elementairen,
technischen eisch voldoet dit kaartje dus niet. Zoodra er na af
gifte van het kaartje in den terreintoestand eenige verandering is
ontstaan, verliest het kaartje in waarde en bij voortgezette terrein
veranderingen is zelfs het gevaar niet denkbeeldig, dat het in feite
geheel waardeloos zal worden.
Ideaal zou dit stelsel zijn als aan de juistheid van het kaartje
niet getornd kon worden en het ook in de toekomst zijn oorspron
kelijke waarde zou blijven behouden. Dit laatste nu is naar mijn
meening in Indië wel mogelijk, althans voor die plaatsen waar
een verzekerd polygoonnet is gelegd, mits men er voor zorge,
dat de veldwerken, die als grondslag hebben gediend voor de
opmaking der meetbrieven en de meetgegevens bevatten van de
bij de meetbriefafgifte op het terrein aanwezige voorwerpen,
bewaard blijven. Het is dus niet alleen mogelijk de specialiteit in
Indië positief te maken, doch tevens aan die positiviteit een goede
basis te verschaffen. Een omzetting van het huidige publiciteits-
stelsel in positieve richting brengt meer bezwaren mee, daar zulks
gepaard zou moeten gaan met een algeheele omzetting van het
rechtsbewustzijn.
We zien echter uit het voorbeeld van Australië, dat het publi-
citeits- en specialiteitsbegrip niet gelijkwaardig zijn. Andere landen
geven ons zelfs een nog sterker afwijkend beeld in beide begrip-
