175
bruikelijken gang van zaken wel accepteert, doch er daarnn niet
minder last van ondervindt. Zoo zijn te noemen: de bezwaren ver
bonden aan het op correcte wijze dus via het Kadaster
terugbrengen van particulieren grond tot landsdomein, bijvoor
beeld als die vóór een erfrooilijn ligt, de moeilijkheid voor elk
grondbedrijf om op elk oogenblik zonder extra kosten den meet
brief te verkrijgen van het perceel van juist die grootte, dat het
verkoopen wil, zonder bekneld te zijn in het keurslijf van reeds
vooraf opgemaakte meetbrieven, noch bedreigd door het tijds-
verlies van nieuwe of de kosten van splitsingen, de onnoodig
ingewikkelde toestand, dat een ressort het Kadaster betalen moet
voor elke inzage der registers, doch die kosten uit een ander
landspotje weer moet terugkrijgen, de tamelijk geslaagde po
gingen van gemeenten en zelfbesturen, sociaal zeer verdienstelijk
en belangrijk doch niettemin eigenlijk organisatorisch misplaatst,
om een informeel „Inlandsch Kadaster" in te richten, e.t.q.
Dat, wil men in deze opzichten tot juiste verhoudingen komen,
het Kadaster van een soort van gouvernements-meetbrievenbedrijf
zou moeten uitgroeien tot iets als 's Lands Grondendienst, is niet
te ontkennen, doch zou een van de vele wijzen zijn waarop onze
vroeger zoo primitieve samenleving haar organen tot hooger ont
wikkeling brengt.
Vanzelfsprekend moet dan voorts een dergelijke meer systema
tische samenwerking niet alleen met de gemeenten gezocht wor
den: al deze behoeften, in de eerste plaats die aan behoorlijke
stedelijke kaarten (dus aan een polygoonnet) behooren evenzeer
bij de regentschaps- en groepsgemeenschapsstadjes te bestaan,
speciaal bij die groeiende en grootere, welker stadsvorming niet
minder om toezicht en regeling vraagt dan die der gemeenten.
Zoo opent des heeren Beckman's artikel niet slechts waarde
volle directe mogelijkheden doch ook belangwekkende perspec
tieven."
IV. Koloniale Studiën.
1938, Aflevering 4. Prof. Dr. J. H. A. Logemann.
Welke rechtsvorm voor het Indo-grondbezitf
Dit opstel kan beschouwd worden als een vervolg op het artikel
van denzelfden schrijver, opgenomen in den vorigen jaargang
