13
Slechts één oplossing is mogelijk. IEDER, die toont voor het
ambt geschikt te zijn, MOET in de gelegenheid gesteld worden aan
het examen deel te nemen.
In ons vorig orgaan hebben wij reeds betoogd,, dat er onzer
zijds niets op tegen is om de genoemde tekenaars op arbeidscon
tract mede te laten deelnemen aan het examen. Wij misgunnen hun,
wanneer zij blijk geven aan dezelfde eisen te kunnen voldoen als
de in dienst zijnde tekenaars, geenszins een verbetering in hun
schamele positie, maar we verzetten ons tegen willekeurige bevoor
rechting. Wij misgunden die kans evenmin aan de rijksklerken en
schri jvers
Wij memoreerden reeds, dat het bestuur van K. L, op klare
wijze de mening heeft uitgesproken, dat de adspirant-tekenaar
zo .iong mogelijk bij het kadaster dient te komen. Wij begrijpen
niet, dat men nu van landmeterszijde propageert personen voor de
tekenaarsfunctie te bestemmen, die, hoewel van een andere dienst
komende, evenmin aan de eis van "zo jong mogelijk" kunnen vol
doen, en kunnen ons niet voorstellen, dat het bestuur van K. L«
dit pogen zal steunen.
Hoe staat het met de leeftijden van de genoemde personen op
arbeidscontract?
In 1942 bereiken zij de volgende leeftijden: 39 jaar (1);
35 jaar (1); 34 jaar (1); 32 jaar (3); 31 jaar (2); 29 jaar (2);
28 jaar (1); 27 jaar (5); 26 jaar (4); 25 jaar (12); 24 jaar (12);
23 jaar (24); 22 jaar (14); 21 jaar (10); 20 jaar (4) en 19 jaar (2)0
Eén blik op bovenstaand lijstje toont aan, dat er van de 98
tekenaars op arbeidscontract in 1943 eigenlijk slechts 30 aan het
examen zouden mogen deelnemen.
Aileen ter wille van de ambtelijke opleiding der rijkskl8rken
en schrijvers werd de leeftijdsgrens, welke oorspronkelijk op 23
jaar gesteld was, verhoogd tot 26 jaar, waarbij nog komt, dat er
oorspronkelijk slechts één examen was.
is JUL geen enkele reden meer aanwezig, om deze te hoge leef
tijdsgrens nog langer te handhaven. Of gaan we maar weer vrolijk,
uen pleziere van een uitverkoren groepje, de te hoge leeftijds
grens handhaven, al is dat niet in het belang van ons dienstvak?
Wij herhalen nogmaals: in het belang van ons dienstvak is er
slechts één goede oplossing: het vrije vergelijkende examen.
Hierbij bestaat de vrees voor een te grote toeloop. Deze is te be
perken door:
ten minste het MULO-B diploma verplichtend te stellen;
b. examengeld te vorderen.
Het verplichtend stellen van het MULO-B diploma is geenszins
een te hoge eis. De departementale leiding stelt deze eis zelf,
want o.a. in de aanschrijving van 21 Januari 1938, no. 128. afd.
