wordt in belangrijke mate geschaad, wanneer het filmoppervlak
vettig is geworden. Op die plaatsen moet- het vet verwijderd wor
den, wil men een tekening met strakke scherpe en dekkende lijnen
kunnen vervaardigen. Dit vetvrij maken geschiedt het gemakkelijkst
door oplossing van het vet in benzine. Men doopt een propje watten
in benzine en strijkt daarmede over de t-.im op de plaats waar men
wil gaan tekenen. Het spreekt vanzelf, dat men met zeer weinig
bevochtigen reeds het gewenste resultaat bereikt. Het vettig wor
den van het filmoppervlak geschiedt hoofdzakelijk door aanraking
met de handen of met de vingertoppenMen vermijde dit daarom
zoveel mogelijk en make gebruik van handonderleggersMen dekke
de ruimte waarop niet getekend wordt, af met vellen papier.
Het gebruik van talkpoeder e.d., zoals voor tekenen op
calqueerlinnen aangewend wordt, kan niet worden aangeraden bij
tekenen op films.
Omdat de inkt niet wordt opgezogen door de film, duurt het
drogen van getrokken inktlijnen op films langer dan op gewoon
tekenpapier. Bij het verschuiven van de driehoek over reeds
getrokken inktlijnen moet men hiermede rekening houden. Daarom
trekt men,aan de bovenzijde beginnend, eerst alle lijnen die
ongeveer parallel lopen. Daarna de dwarslijnen. Het hindert
daarbij zeer weinig of men lijnen iets te ver doortrekt. De te
ver getrokken stukjes lijn kan men zeer gemakkelijk en vlug met
een enkele beweging van het radeermes op de juiste plaats af
doende verwijderen.
Voor tekenpennen wordt aangeraden stijve tekenpennetjes met
zeer spitse en fijne punt te gebruiken. Zij moeten vaak gerei
nigd worden. Het met deze pennen uit te voeren schrijf- en teken
werk moet tot stand komen zonder druk op de pen. De opgebrachte
hc veelheid moet nooit meer bedragen dan strikt nodig is.
Het is noodzakelijk, dat alle tekenarbeid op film zo zorg
vuldig en accuraat mogelijk wordt uitgevoerd. "Snel" werken is
uit den boze. De meerdere tijd, die tekenen op film vaak eist,
wordt in elk geval meervoudig teruggewonnen, tengevolge van de
speciale reproductiemogelijkhedendie "filmbladen" eigen zijn.
Een bij het kadaster in onbruik geraakt instrumentje is de
"radeer „aald. Kort gezegd is dit een miniatuur-radeermesonge
veer 1.5 mm lang en 1 mm breed en naar verhouding vrij dik. Die
naald is geplaatst in een niet uitgeholde penhouder. Men kan ze
zelf maken door een stukje staal van geschikte afmetingen stevig
in een penhouder te plaatsen, waarna men door slijpen de juiste
vorm er aan geeft. De radeernaald is steviger dan de radeerpennen
lie in de handel verkrijgbaar zijn. Voor film-tekenwerk gebruikt
men de radeernaald b.v. bij het maken van z.g. stippellijnen
Deze worden eerst als volle lijnen getrokken. Daarna verwijdert
men met de radeernaald de inkt op de plaatsen waar de onderbre
kingen in de lijn waarneembaar moeten zijn. Dit verwijderen gaat
zeer gemakkelijk en de onderbroken lijnen worden onberispelijk.
