oren, die de plaats der tekens goed in hun geheugen piach
ten te hameren.
Dergelijke stenen, maar van veel kleinere afmeting, vindt
men overal in Drente op de hoeken der percelen op de es,
waar ze in de scheidsvoren liggen, waarom ze voorstenen
heten, 't Nederlands maal, is een oud woord voor teken,
punt, vlek, grensVandaar het woord maalschap, een syno
niem van markevandaar ook akkermaalshouthet houtge
was op de grens van de akker. Deze maal- of voorstenen Icon
den gemakkelijk worden verplaatst; waarom menigeen, die
zijn buurman niet vertrouwde, op enige diepte onder deze
een andere steen ingroef, een z.g. verklikker. Met deze
maalsteen krijgt de hedendaagse landmeter vaker te stel
len dan met de grensstenen der marken. We hopen, dat hi)
het er voor de toekomst beter afbrengt dan Der alte Land-
maim van Hölty en zijn ouddrentse collega's, die eeuwig
verdoemd zijn, wegens al of niet gepleegde malversaties.
"Der alte Sunz war bis ans Grab
Ein rechter Höllenbrand:
Er pflügte seinem Nachbar ab,
Und stahl ihm vieles Land.
Nun pflügt er, als ein Peuermann,
Auf seines Nachbars Elur
Und misst das Eeld hinab hinan,
Mit einer glKnden Schnur.
Er brennet, wie ein Schober Stroh,
Dem glühnden Pfluge nach,
Und pflügt und brennet lichterloh
Bis an den hellen Tag."
De propriëtaire afbakening binnen de markegrenzen had
eveneens geleidelijk plaats.
Vanouds schijnen de erven der huizen en de akkers op de
es persoonlijk bezit te zijn geweest. Al wat daar buiten
lag was mandelig bezit: groengrond, heide, veen, bos,enz.
Het eerst is het hooiland verdeeld en gescheiden, later
het groenland, het bos, het veen enz. Namen als: "Sib
be lveen" en "Kibbelgaarn" herinneren aan de oude mande-
lige periode. De definitieve markescheiding is gekomen
in de 19e eeuw. Slechts de dorpsbrink, de wegen, de
zandverstuivingen enz. bleven mandelig. Zo verhuren bv.
de markgenoten van Rolde hun brink als marktterrein;een
zandverstuiving hebben ze met mos beplant. Soms geeft
dit conflicten met de huidige burgerlijke gemeenten,aan
