Document-reproductie
door G. A. B. FRINKING.
In een vorig artikel (November 1949) werd naar aanleiding
van een excursie naar de Fototechnische dienst van het kadaster
een beschrijving gegeven van het daar toegepaste systeem ter
verkrijging van positieve negatieven van kaarten.
Hierbij werd de aandacht gevestigd op de achter de lens ge
plaatste metalen spiegel, die het door deze lens opgevangen beeld
onder een hoek van 90° (en niet van 45°, zoals abusievelijk
werd vermeld, hetgeen de aandachtige lezer onmiddellijk zal
hebben begrepen) omgekeerd terugkaatst.
Zodoende wordt dus een leesbaar beeld gereproduceerd. Door
de eigenschap van fotografisch papier levert het ontwikkelen van
van het belichte vel echter een negatief beeld op, d.w.z. witte
lijnen op zwarte grond: de bekende fotokopieën.
Toch zijn bij onze dienst fotokopieën bekend met zwarte lijnen
op witte grond. Het is nu zonder meer duidelijk, dat deze worden
verkregen door het weer reproduceren van de „zwarte" positieve
negatieven. Het voordeel van deze laatste is, dat men er gemak
kelijker aantekeningen op kan aanbrengen. Ze eisen echter één
bewerking meer, zijn dus duurder.
Een andere methode om zwarte lijnen op witte grond te ver
krijgen is het maken van een reproductie op filmmateriaal.
In plaats van een vel fotografisch papier wordt nu een filmblad
ter grootte van een plan aan het zuigbord gehecht.
Met dit lichtdoorlatende negatief kunnen nu een onbepaald
aantal afdrukken gemaakt worden in de afdrukkast (hier reflex-
kast genoemd) op dezelfde wijze als de foto wordt afgedrukt met
behulp van een afdrukraampje.
Zoals in het vorige artikel reeds werd medegedeeld is de be
lichtingstijd van het papier 14 seconden. Het bepalen van deze
tijd geschiedt door middel van een klok.
Doordat de opnemer op een knop drukt, begint de klok te lopen
cm na 14 seconden uit te slaan. Hij moet tegelijk met het laten
lopen van de klok het licht inschakelen en na 14 sec. klaar staan
voor het uitschakelen van de belichting. Gedurende die 14 sec.
brengt hij het eerder belichte vel naar de donkere kamer en legt
het op de tafel bij de ontwikkelbak; neemt uit de koffer, waarin
de onbelichte vellen zijn geborgen een nieuw vel en begeeft zich
naar de lichtschakelaar. Op dat moment slaat de klok uit en moet
ook het licht uitgedraaid worden. Als dan het belichte vel vervan
gen wordt door het onbelichte, begint de handeling opnieuw.
Wat ons hierbij verbaasde, was het feit, dat deze klok niet
gekoppeld was aan de lichtschakeling, waardoor het licht auto
matisch in- en uitgeschakeld zou kunnen worden.
116
9
