We zagen een volkomen doorzichtige, plastic-achtige film, met
een aan beide zijden matte oppervlakte, die de naam draagt van
,,Kodagraph autopositieve film", een Kodak-product» Het positieve
spiegelbeeld (zwarte lijnen dus) bevindt zich aan de onderzijde» Dit
is begrijpelijk als men weet hoe het resultaat wordt verkregen»
Men past de reflex-methode toe en gebruikt daarvoor de z.g.
reflexkast» We krijgen nu de volgende handelingen. De gepolijste
glazen plaat van de kast, (ter grootte van minstens het planformaat,
maar overigens te vergelijken met een foto-drukraam, zoals het ge
opend voor ons ligt wanneer negatief en papier ingelegd moet
worden) wordt eerst met een geelfilter bedekt, dienende ter ver
groting van de contrastwerking. Hierop legt men de genoemde
,,Kodagraph"-film met de gevoelige zijde naar boven. Daarop komt
het plan te liggen met de tekening naar beneden, dus op de gevoelige
filmzijde. Nu vindt als slot een afdekking plaats met een rubbermat,
die aan alle vier kanten zodanig wordt geklemd, dat hij luchtdicht
afsluit. Tenslotte wordt alle lucht tussen glas en mat door middel
van een electrische vacuumpomp met automatische (op tijd te stel
len) in- en uitschakeling weggezogen, waardoor er een innig contact
ontstaat tussen film en papier. Dan kan de belichting plaats vinden.
De op de stand aanwezige „Kodagraph"-film was gemaakt met
een verbeterd type vacuum-kopieerinstallatie (reflexkast) van Duits
fabrikaat: het Kalle „Lauflicht-Gerat", waarbij de hogedruk-kwik-
damplamp automatisch heen en weer beweegt en aldus een zeer
gelijkmatige belichting bevordert. Dit apparaat toonde ons de N.V.
Lichtdrukpapierfabriek ,,De Atlas", dezelfde firma, die ook de
,,Ozaprinter" importeert.
