Hoofdbeginsel daarbij is, dat de Staat de eigendom, zoals deze
in overeenstemming met de registers uit het certificaat blijkt, waarborgt.
Het onroerénd goed wordt als het ware door het certificaat
belichaamd, en deze certificaten vereenvoudigen in hoge mate de
overdracht en bezwaring van onroerend goed, hetgeen het
spreekt vanzelf voor de immigranten van groot belang is. Nu
dit stelsel de mobilisatie van de grondeigendom zeer krachtig in
de hand werkt, noemt men het ook wel het „mobilisatie-stelsel"
Wij menen hierbij echter te moeten aantekenen, dat, terwijl het
onroerend goed op het in omloop zijnde certificaat wordt ver
handeld buiten het grondboek om, het door de schuldeiser van de
ingeschreven eigenaar kan worden in beslag genomen en geëxe
cuteerd, hetgeen zonder gelijktijdig beslag op het certificaat mogelijk is.
Hij, die eindelijk voorzien van het certificaat en de verschillende
akten van overdracht, inschrijving in het grondboek zou komen
verzoeken, ziet zich dan de weg daartoe afgesneden.
Zó wordt de zogenaamde mobilisatie een niet ongevaarlijke uit
was van het Australische grondboekstelsel. De voordelen, welke
de certificaten heten op te leveren, worden door de rechtsonzeker
heid, waartoe zij blijken te leiden, wel enigszins in de schaduw
gesteld.
Vergelijkt men, in het bijzonder, nog de mogelijkheid om het
certificaat als onderpand voor een lening te doen dienen met de
kans, dat ook daarbij de werkelijke aard der certificaten zich zal
doen gevoelen tot schade van een of andere argeloze geldschieter,
die het eigendomsrecht er geheel door vertegenwoordigd waant,
dan blijkt ook dit voordeel vrij problematisch te zijn.
De opstellers van de Memorie betoogden nogmaals met klem
de wenselijkheid van het bezit van een deugdelijk Kadaster. Zij
stelden deze deugdelijkheid afhankelijk van de volgende factoren;
1. Bij de meting ter opmaking en bijhouding van het Kadaster
worden de eigenaren uitgenodigd hun grenzen aan te wijzen,
casu quo vast te stellen.
2. Het feit, dat een dergelijke delimitatie plaats had, moet voor
elke grens worden bewezen, doordat het in de kadastrale be
scheiden wordt geconstateerd.
Ter voorkoming van misverstand moge hier nog eens herhaald
worden aldus besloot de Memorie dat van die delimitatie
en de constatering van dat feit de bewijskracht van het Kadaster
een gevolg is.
Bij de behandeling der Staatsbegroting voor 1906 was het Mr
Treub, die in de Tweede Kamer opnieuw op verbetering van het
Kadaster aandrong. De Minister gaf de toezegging, dat hij het
benoemen van een Staatscommissie tot herziening der wetten op
de registratie en het Kadaster in overweging zou nemen.
57
