Fig. 6 betreft een terrein, vroeger zogenaamde „goorgrond", en
in dienstjaar 1842 verkaveld. Bij de latere ontginning tot grasland
zijn brede grenssloten gegraven, die veelal niet gemeenschappelijk
zijn. Wegenis de verbeterde afwatering van het gebied is men nu
weer overgegaan tot aanplemping van deze sloten. Bij de grens
bepaling in dienstjaar 1935 is gemeten in de lijn A B, in dienstjaar
1842 echter langs de wegkant CD. Door middel van de hulplijn
E F zijn op schaal 1 250 de correcties bepaald, welke de oude
meetcijfers moeten ondergaan wegens de verplaatsing van de oude
meetlijn naar de nieuwe.
De verschillen l(nieuw meetgetal, verminderd met het, voor
de verplaatsing der oude meetlijn naar de nieuwe, gecorrigeerde
oude meetgetal) zijn in de figuur gekaarteerd op schaal 1 100. De
waarschijnlijke kadastrale eigendomstoestand der sloten is in de
grafiek duidelijk af te lezen.
De indelingsfactor voor de oude meetgetallen blijkt hier te zijn:
p0,05. De vroeger gebruikte meetketting was ten opzichte
van de bij de grensbepaling gebezigde meetband per 10 meter dus
5 centimeter te kort.
Zutphen, november 1939.
Een actuele papyrus
In het aan de cursisten van de overgangsvakcursus voor land
meetkunde aanbevolen werk: „Kartographie" van Kaden spreekt
de auteur op de eerste bladzijde van ,,das Plan eines Goldmine aus
der Zeit des Königs Ramses II".
Nu de hierbedoelde papyrus van Turijn: Goudmijnen en de
wadi Hammamat" door genoemd boek iets meer naar voren komt,
geven wij enkele bijzonderheden die niet zo algemeen bekend zijn.
De papyrus is voor de onderzoekers nog steeds een probleem. Het
ongetwijfeld belangrijke document uit het Turijnse museum bevat
een topografische kaart, die dateert uit het Nieuwe (Egyptische)
Rijk, tussen 13001320 v. Chr.
Waarschijnlijk is het de oudst bekende kaart ter wereld, hoewel
P. Lauth (Bayer. Akad. d. Wiss. 1870) spreekt van „die
Zweitalteste Landkarte".
Op 24 januari 1824 werd de papyrus uit de collectie van de
Franse consul-generaal Drovetti gekocht door Charles Félix,
koning van Piémont en Sardaigne voor 400.000 Fr. fr.
De geleerde C. R. Lepsius, de eerste die een en ander bestu
deerde, beschouwt de kaart als een plan van het graf van Seti I,
getrokken uit een oud-Egyptisch kadasterplan van de konings
graven. 2)
De legende van de kaart is tevens de voornaamste inscriptie van
86
