gericht". Dit wil niet zeggen, dat er geen oude kaarten bekend
zouden zijn, waarop het noorden boven ligt. Wij menen tenminste,
dat dit o.m. het geval is met de in cartografische kringen beroemde
kaart van Madeba4) en ook met Arabische kaarten als b.v. die
van de grote Idrissi uit 1154. 5)
De grootste zorg van de cartograaf concentreerde zich bij zijn
kaarttekenwerk op het middendeel, op de Wadi Hammamat, welk
deel hij blijkbaar zeer goed kende. Het is ook het meest interessante
gebied, waar zich de goudmijnen bevonden.
De andere delen, welke minder gedetailleerd zijn weergegeven,
stellen de omringende woestijngebieden voor. 1)
Op welke wijze beide kaartdelen met elkaar corresponderen, zal
wel een onopgelost raadsel blijven.
De juiste datum van de papyrus is niet bekend. In verband met
de titel waarin als laatste (beschadigde) regel nog de woorden:...
bewerkt in het jaar 6" voorkomen, wil men graag veronderstel
lingen maken, b.v. dat jaar 6 het laatste jaar van Ramses IV is,
het jaar waarin tot transport van een in de papyrus genoemd groot
stenen standbeeld was besloten. Dit blijven echter veronder
stellingen.
De vertalingen van de oorspronkelijke inscripties hebben wij
ontleend aan een schets, voorkomende in Endeavour", vol. XIII,
april 1954, waar Dr. Charles Singer een beschrijving geeft van de
goudwinning in oude tijden. Ook in Egypt according to the
Classic geographers" van J. Ball, Cairo 1942, komt de kaart voor.
88
Literatuur: Georges Goyon, De papyrus van Turijn, opgenomen in Annales
du Service des Antiquités de l'Egypte, tome XLIX, Le Caire 1949, blz. 337.
2) C. R. Lepsius, Auswahl der wichtigsten Urkunden, Leipzig 1842.
3) E. S. Thomas, The ancient mineplan of the Turin papyrus, opgenomen in
The Cairo Scientific journal VII, 1913, blz. 158 en T. H. Ferrar ibid., blz. 247.
4) P. Lagrange, La mosaïque géographique de Madeba, Rev. bibl. 1897,
blz. 167.
5) Kammerer, La mer Rouge, l'Abessinie et l'Arabie, Soc. Royale de Géogr.
d'Égypte, Le Caire 1929, deel I, pi. XVI.
