De omvorming van het vroegere sultanaat in een republiek in
1923 bracht vele vernieuwingen in het Turkse staatswezen mee.
Hierbij werd opnieuw aandacht geschonken aan de noodzakelijke
kadastrale arbeid. Kamal Attatürk, de eerste president, was van
de landskadastrering een groot voorstander, maar het duurde toch
nog tot 1934, voordat de richtlijnen waren vastgesteld. Er bestond
toen reeds enige jaren een speciale kadaster-opleiding in Istanbul.
Deze werd na 1934 overgebracht naar Ankara. De cursus duurt
twee jaren. Per jaar verlaten ongeveer 35 personen, waaronder
vele onderwijzers, deze cursus met diploma. Natuurlijk is dat niet
voldoende. Men heeft daarom ook éénjaarscursussen ingericht te
Istanbul, Ankara en Diyarbakir, uitsluitend voor leerlingen met
Lyceum-diploma.
Om het perceelsgewijze kadaster op te bouwen, wordt van de
daarbij betrokken ambtenaren veel gevergd. Dat het werk flink
wordt aangepakt, blijkt wel uit het feit, dat er meer dan 5100 man
werkzaam zijn gesteld. Particuliere landmeetkundige bureaus zullen
hierbij niet worden ingeschakeld, althans voorlopig niet, zo schrijft
een van de leraren, de heer A. Brandenberger, in het „Schweize-
rische Zeitschrift für Vermessung, Kulturtechnik und Photogram-
metrie", LUI Jahrgang, no. 81955. Dit houdt zeker mede verband
met de traditie, dat ambtenaren en officieren steeds de hoofdmacht
in de Turkse staat vormden.
De directie van de kadastrale dienst is rechtstreeks verantwoor
ding schuldig aan de minister-president. Deze directie, onder lei
ding van de heer Izzet Beltan, leidt de arbeid in 63 provincies.
Tot voor kort waren alleen juristen en landmeetkundige ambtena
ren met de uitvoering belast. Daarbij werd van het verzekeren der
grenzen op het terrein om financiële redenen afgezien. Deze ver
zekering geeft nl. in Turkije veel moeilijkheden. Er is een groot
areaal niet-bebouwbare grond. Dit areaal wordt door de grote in
spanning, die de tegenwoordige regering zich getroost, snel kleiner.
De bodemprijzen blijven echter laag. Veel kosten kan men aan de
afpaling niet besteden.
Men werkt momenteel nog aan de perceelsgewijze opnamen van
de stads- en dorpskernen. De arbeid is daarbij gescheiden: het
stadskadaster blijft binnen de grenzen van de stad; het dorps
kadaster bemoeit zich voornamelijk met de polygonering en met de
opneming van de goederen in de eigenaren-registers. De technici
werken getweeën: de ene man verricht de metingen en tekent de
kaarten, de andere doet administratief werk.
Na voltooiing van een afgerond gebied draagt men registers en
plans over aan de Tapu Dairesi, de bureaus waar men de bij
houding verzorgt en de transporten en hypotheekakten inboekt.
Notariële akten zijn bij koop en verkoop niet verplicht: de akten
worden in de zoëven genoemde kantoren verleden.
73
