bij, dat men tegenwoordig wegens de grote personeelsnood alles accepteert, wat
zich aanbiedt, en er van selectie geen sprake meer is. Het peil van de toekomstige
kadastrale ambtenaren móét dus automatisch zakken, en de besten zijn geen
blijvertjes! Is het dan wonder, dat mijn kadastrale hart bloedt bij deze gang
van zaken?
Berichten
215
moeite heeft nieuw personeel aan te trekken. Men kan dan ook gerust zeggen,
dat de Staat zelf de slechtste werkgeefster in Nederland is.
Ten opzichte van het kadaster komt hier nog iets bij, en nu kom ik terug op
het salaris van de landmeetkundig ambtenaar. Al 40 jaar lang wordt onze arbeid
van scheppend werk ondergewaardeerd, omdat men vergelijkingen trekt met de
Belastingdienst: twee takken van dienst, die NIETS met elkaar gemeen hebben.
Alle mogelijke moeite wordt gedaan de toetreding tot de technische dienst van het
kadaster te animeren, maar door de weinig aanlokkelijke perspectieven trapt men
daar niet meer in. En als men het nog wél doet, is het om te trachten het kadaster
als springplank te gebruiken naar beter betaalde beroepen! Daar komt ook nog
Met hart en ziel weet ik me aan het kadaster verbonden, maar waarom dan
niet meer waardering voor deze inspannende arbeid? Moet de liefde dan altijd
van één kant komen? Al 15 jaar ben ik chef de bureau en heb tientallen jongelui
het vak grondig geleerd. Maar voor al dit werk heb ik gedurende die 15 jaar
niet ook maar één cent toelage genoten! Terwijl men toch heel wat rustiger zijn
eigen arbeid kan verrichten, dan belast te zijn met de leiding van een tekenbureau,
waar ontzettend veel aan vast zit. Bij welk particulier bedrijf zou zo iets mogelijk
zijn? Wegens het ontbreken van voorschriften dienaangaande heb ik uit de prak
tijk een systeem ontworpen, waarin alles zichzelf controleert. Op alle wijzen
spant men zich in uit liefde voor het vak, maar een financiële waardering is er
niet bij. Mocht dit ook in de toekomst zo blijven, dan zie ik deze voor het
kadaster zeer donker in.
Wil men nog redden, wat er te redden valt, dan zal op zeer korte termijn
grondig moeten worden ingegrepen. Men zal er eindelijk toe moeten overgaan
deze inspannende hersenarbeid financiëel aantrekkelijker te maken. Laat men geen
grootheden tegen elkaar afwegen, die niet met elkaar te vergelijken zijn!
R. B. M. DE BOER
De Algemene Ledenvergadering, op 27 oktober jl. te Utrecht gehouden, was
wederom druk bezocht. De aanwezigen hebben ervaren, dat één dag eigenlijk te
kort is om de vele wensen grondig te bespreken. Aan de voorzitter kan de lof
niet worden onthouden, die hem toekomt; dat de overmatig lange agenda kon
worden afgewerkt, was voornamelijk te danken aan zijn krachtige leiding. De
onrust in het corps, die zich herhaaldelijk demonstreerde, maakte deze leiding
moeilijker.
Bij de aanvang van de vergadering werd het te vroege overlijden van collega
Sipkema staande herdacht.
Aan de collega's F. I. Wiegers te Maastricht en Mej. C. A. C. Best te
's-Gravenhage werden telegrammen gezonden met de wensen van de vergaderden
voor een spoedig herstel.
In zijn openingsrede vatte de voorzitter verschillende grieven, welke het bestuur
bereikten, samen in een pittig betoog, waarbij met hulp van een beknopte statis
tiek werd aangetoond, hoeveel de lagere en middelbare ambtenaren in hun huidige
salariëring te kort komen en hoezeer door de uitzonderingswetgeving van de
regering de salarisverhoudingen zijn of worden verstoord.
