Als tg DC en cotg DC bepaald zijn, tellen we deze op en begin
nen de snijpuntsbepaling volgens Heckmann-Tienstra door de
coördinaten van C in de machine te brengen en te draaien naar die
van het punt M in het tweede vakje (zie het schema in het hoofd
van het formulier).
De gevonden YP en XP noteren we op de tweede regel van het
eerste vakje (en desgewenst ook in het 2e en 3e vakje; zie de op
merking daarover in dit orgaan, jrg. 1957, blz. 51De rest spreekt
vanzelf; we bepalen de benaderde argumenten PA, PM en PB (de
(co)tg PM zal behalve het teken gelijk zijn aan een der tangenten
in vak 4). Door nu in de eerste kolom de argumentenverschillen te
bepalen vinden we opnieuw a en
In het vijfde (en volgende) vakje bepalen we de argumenten
naar de overige bekende punten, waarmede de absolute controle
gevonden is en tevens de f uit form. kad. nr. 39 beoordeeld kan
worden. De N (of I en M) vindt een plaatsje onder het argument,
terwijl de richtingscoëfficiënten a en b naast de x en y geplaatst
worden. Als alle argumenten bepaald zijn, gebruikt men tenslotte
nog een vakje voor het vermelden van de som der afstanden, de
gemiddelde afstand en het gebied met de daaruit voortvloeiende d
en de bij de serie behorende m. De dan te bepalen gewichten wor
den in het form. kad. nr. 39 genoteerd.
Wie de methode Collins wil gebruiken, kan ook in dit formulier
terecht. In het derde vakje wordt dan in de laatste kolom nog ver
meld cotg a cotg /S 0,672909, Op de eerste regel van vak
4A worden de coördinaten van het punt M(iddenmeer) herhaald.
Daaronder komen de coördinaten van het volgens schema III be
rekende punt H, waarna (co)tg HM en het argument HM gevon
den kunnen worden. Dit argument, vermeerderd met geeft PB
(mod. 200). De rechten PB en HM kunnen nu gesneden worden,
zoals in mijn artikel in jrg. 1957, blz. 53 van dit orgaan reeds uit
voerig werd beschreven.
Systeem»
Als we dit artikel met de voorgaande in dit orgaan jrg. 1956,
blz. 152 en 157 en jrg. 1957, blz. 2 en 46 totaal overzien, kunnen
we genieten van een fantastisch lijnenspel. Want het geheel van
landmeetkundige berekeningen blijkt in een systeem te zijn samen-
gevat: de instelling en het doorlopen van rechtenHet principe van
Rühle, zo meesterlijk toegepast door Heckmann in zijn snijpunts
bepalingen, werd hier consequent voortgezet. En nu wordt het vol
komen duidelijk, dat het door mij ontworpen universele formulier
niet maar een samenvoeging is van bewerkingen, die niets met
elkaar te maken hebben. Integendeel.
De voorgestelde methode van meetpuntenberekening (jrg. 1957,
blz. 52) demonstreert duidelijker nog dan tevoren, hoe hierbij rech-
182
