zin sprake was, in vele streken van West-Europa vormen van
grondadministratie te vinden waren, in welke de grondstukken, de
percelen, met een simpel nummer volledig waren aangeduid. In de
afgelopen jaren heb ik op deze plaats al meer dan eens op het
bestaan van deze pre-kadasters gewezen en opgemerkt, dat in
verscheidene gevallen kaart en legger samen zulk een kadaster"
vormden, dus de moderne elementen van een grondeigendoms
administratie bevatten. De stoot tot de geniale en toch zo simpele
kadastrale aanduiding van nu is evenwel gegeven door de Franse
onbekende, wiens oplossing is neergelegd in de Collection des
Lois, Décrets, Régiemens, Instructions et Décisions sur le cadastre
de la France", in 1811 omgewerkt tot de ook in onze kringen be
kende ,,Recueil méthodique des lois, décrets, régiemens, instruc
tions et décisions sur le cadastre de la France".
Deze ,,Methodieke Verzameling" heeft zeer diep haar stempel
gedrukt op de oorspronkelijke opzet en uiteraard op de latere
bijhouding van het Nederlandse kadaster.
Immers, toen ons land bij Frankrijk werd ingelijfd, werd tevens
het systeem van de Franse grondbelasting in onze lage landen in
gevoerd met alles wat daarmee verband hield, m.a.w. perceels
gewijze opmeting van de Nederlanden met als leidraad de ,,Recueil
Méthodique".
Methodische opzet der oorspronkelijke meting.
Zeer methodisch was de opzet van dit gigantische werk. Aller
eerst werd overgegaan tot bepaling van de grens der gemeente,
die het komend jaar zou worden opgemeten. Gelijk zulks sedert
eeuwen bij de grensvaststelling te doen gebruikelijk is geweest,
gebeurde de bepaling van de gemeentegrens door oculaire in
spectie, door in bijzijn van wederzijdse partijen te velde de grens
lijn in ogenschouw te nemen, een grensinspectie waarbij naast
de burgemeester en zijn deskundigen ook de maires der aan
liggende gemeenten met hun staf tegenwoordig waren en hun
woordje breedvoerig meespraken. Was bij procesverbaal de ge
meentegrens vastgesteld (in het kadastrale archief zijn deze stuk
ken terug te vinden) dan volgde de onderverdeling der gemeente
in secties, waarbij de sectiegrenzen zodanig moesten worden ge
kozen, dat deze zoveel mogelijk langs onveranderlijke, natuurlijke
eigendomsafscheidingen liepen.
Dat in ons land de sectie op een enkele uitzondering na
door een letter van het alfabet wordt aangeduid, is een uitvloeisel
van de bepalingen in de Recueil Méthodique. Die enkele uitzon
dering is het gebied, dat na de laatste wereldoorlog bij ons land is
gevoegd en dat voordien nog een Duitse kadastrale gemeente om
vatte. Zo kennen de gemeenten van de zelfkant ten Oosten van
Sittard niet de Nederlandse sectieletter, maar het duitse sectie
nummer, het ,,Flurnummer".
4
